ثبن

لغت نامه دهخدا

ثبن. [ ث َ ] ( ع مص ) ثِبان. || درنوشتن عطف جامه و دوختن آن. || دامن بردوختن. || فراهم آوردن نیفه ازار را از پیش. خبن. || در دامن چیزی کرده در بر گرفتن.

ثبن. [ ث ُ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ ثُبنة.

پیشنهاد کاربران

بپرس