ثابتات ازلی

[ویکی فقه] ثابتات ازلی، مفهومی است در کلام اسلامی که گروهی از معتزله به آن قائل بودند.
ثابتات ازلی، مفهومی در کلام اسلامی که گروهی از معتزله به آن قائل بودند. مطابق این مفهوم معدومات ممکن، پیش از وجود یافتن، نحوی تقرر دارند که به آن ثبوت گفته می شود. ثبوت بدین معنااعم از وجود است.
← مبدا این مفهوم
(۱) ابن تیمیّه، مجموع الفتاوی، چاپ مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
(۲) ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، قاهره: مکتبة الخانجی.
(۳) ابن عربی، الفتوحات المکیة، بیروت: دارصادر.
(۴) افلاطون، دورة آثار افلاطون، ترجمة محمدحسن لطفی و رضا کاویانی: سوفسطایی، تهران ۱۳۸۰ ش.
(۵) محمدبن طیب باقلانی، کتاب التمهید، چاپ ریچارد جوزف مکارتی، بیروت ۱۹۵۷.
(۶) مسعودبن عمر تفتازانی، شرح المقاصد، چاپ عبدالرحمان عمیره، قاهره ۱۴۰۹/۱۹۸۹، چاپ افست قم ۱۳۷۰ـ۱۳۷۱ش.
(۷) علی بن محمد جرجانی، شرح المواقف، چاپ محمد بدرالدین نعسانی حلبی، مصر ۱۳۲۵/۱۹۰۷، چاپ افست قم ۱۳۷۰ ش.
(۸) محسن جهانگیری، محیی الدین ابن عربی: چهرة برجستة عرفان اسلامی، تهران ۱۳۷۵ش.
(۹) دائرة المعارف بزرگ اسلامی، زیرنظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران ۱۳۶۷ش ـ، ذیل «ابن عربی» (از شرف الدین خراسانی).
(۱۰) هادی بن مهدی سبزواری، اسرارالحکم، چاپ ح م فرزاد، تهران ۱۳۶۱ ش.
(۱۱) هادی بن مهدی سبزواری، شرح المنظومة، چاپ حسن حسن زاده آملی، تهران ۱۴۱۶ـ۱۴۲۲.
(۱۲) محمودبن عبدالکریم شبستری، مجموعة آثار شیخ محمود شبستری، چاپ صمد موحد، تهران ۱۳۷۱ ش.
(۱۳) محمدبن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، چاپ محمد سیدکیلانی، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
(۱۴) محمدبن عبدالکریم شهرستانی، نهایة الاقدام فی علم الکلام، چاپ آلفرد گیوم، قاهره.
(۱۵) محمدبن ابراهیم صدرالدین شیرازی، الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة، تهران ۱۳۳۷ ش.
(۱۶) محمدبن ابراهیم صدرالدین شیرازی، مجموعة رسائل فلسفی صدرالمتألهین، چاپ حامد ناجی اصفهانی، تهران ۱۳۷۸ ش.
(۱۷) ابوالعلاء عفیفی، «الاعیان الثابتة، فی مذهب ابن عربی و , المعدومات، فی مذهب المعتزلة»، در الکتاب التذکاری: محیی الدین بن عربی، قاهره: دارالکاتب العربی للطباعة و النشر، ۱۳۸۹/۱۹۶۹.
(۱۸) حسن بن یوسف علامه حلّی، الاسرار الخفیّة فی العلوم العقلیة، قم ۱۳۷۹.
(۱۹) حسن بن یوسف علامه حلّی، انوار الملکوت فی شرح الیاقوت، چاپ محمد نجمی زنجانی، (قم) ۱۳۶۳.
(۲۰) حسن بن یوسف علامه حلّی، کشف المراد فی شرح تجریدالاعتقاد، چاپ حسن حسن زاده آملی، قم ۱۴۰۷.
(۲۱) حسن بن یوسف علامه حلّی، نهایة المرام فی علم الکلام، چاپ فاضل عرفان، قم ۱۴۱۹.
(۲۲) علی بن حسین علم الهدی، الحدود و الحقائق، در یادنامة شیخ الطائفه ابوجعفر محمدبن حسن طوسی، ج ۲، مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۳۵۰ش.
(۲۳) محمدبن عمر فخررازی، کتاب المُحَصَّل، چاپ حسین اتای، قاهره ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
(۲۴) فلوطین، دورة آثار فلوطین، ترجمة محمدحسن لطفی، تهران ۱۳۶۶ ش.
(۲۵) داوودبن محمود قیصری، شرح فصوص الحکم، چاپ جلال الدین آشتیانی، تهران ۱۳۷۵ ش.
(۲۶) محمدبن یحیی لاهیجی، مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز، چاپ کیوان سمیعی، تهران ۱۳۷۴ ش.
(۲۷) محمدبن محمد نصیرالدین طوسی، قواعدالعقائد، در نصیرالدین طوسی، تلخیص المُحَصَّل، چاپ عبداللّه نورانی، تهران ۱۳۵۹ ش.