تیموس

تیموس ( به انگلیسی: Thymus ) یا آویشَنَگ گلو[ ۱] یک اندام لنفاوی تخصص یافته در دستگاه ایمنی بدن است. تنها فعالیت شناخته شده آن بالغ کردن لنفوسیت های تی است، که سلول های حیاتی و عملکردی دستگاه ایمنی تطبیقی بدن هستند. لنفوسیت هایT نابالغ پس از تولید در مغز استخوان از طریق جریان خون به این اندام در پشت جناغ سینه منتقل میشود و در آن جا بالغ می شوند. تا به جای اصلیشان برگردند.
تیموس در قسمت جلویی و بالایی سینه و مقابل ناحیهٔ میان سینه و پشت جناغ و در جلوی قلب قرار گرفته است ، و متشکل از دو لوب هرمی نابرابر متصل به هم توسط بافت سلولی، یک بافت لنفاوی، مترشحه هورمونی برای کنترل لنفوسیت سازی است.
از لحاظ بافت شناسی هر یک از لوب های تیموس از یک هسته مرکزی ( central medulla ) و یک کورتکس یا لایهٔ بیرونی تشکیل شده، که به وسیلهٔ یک روپوش خارجی کپسول مانند احاطه شده است. بخش مرکزی و بیرونی هر کدام وظیفهٔ متفاوتی در توسعهٔ لنفوسیت - تی دارند. تیموس متشکل از یک سری سلول های نابالغ لنفوسیت تی موسوم به تیموسیت ها و یک سری سلول های بافت پوششی است، که این سلول ها به تکامل و بلوغ تیموسیت ها کمک می کنند.
وزن تیموس در جنینی که تازه به دنیا آمده در حدود ۷۰ تا ۷۵ گرم است، و بیشترین فعالیت خود را در دوران نوزادی و قبل از بلوغ دارد. با رشد کودک تیموس به مرور کوچک و کوچک تر شده و فعالیتش کاهش می یابد و به مرور زمان بافت چربی جایگزین بافت های لنفاوی و پوششی اش می شود. تیموس در هنگام بلوغ بسیار کوچک شده و فعالیتش بسیار کم شده اما به طور کامل متوقف نمی شود. رنگ این عضو بدن در ابتدا صورتی مایل به خاکستری بوده و در میانسالی به علت جایگزینی چربی به رنگ زرد در می آید.
وجود مشکلات در تیموس می تواند باعث توقف فعالیت و در نتیجه کاهش در تعداد لنفوسیت های - تی شود و سبب ابتلای شخص به بیماری های خودایمنی مانند میاستنی گراویس یا بیماری APS - 1 شود. دانشمندان از دورهٔ یونان باستان از وجود این عضو در بدن با خبر بودند، اما در مورد وظیفه و عملکرد این عضو تا دهه ۱۹۶۰ میلادی اطلاعات دقیقی وجود نداشته است.
در دو لوب تیموس، تیموسیت ها ( thymusytes ) به لنفوسیت - تی بلوغ پیدا می کنند و این سلول ها پس از بلوغ از تیموس مهاجرت کرده و مجموعهٔ لنفوسیت های - تی را به صورت یک مجموعهٔ جانبی تشکیل می دهند. نبود تیموس در سال های اولیه که از جهش ژنتیکی حاصل می شود، موجب اختلال در دستگاه ایمنی می شود و مقاومت در برابر بیماری های عفونی را کاهش می دهد. تجمع لنفوسیت های - تی در اوایل زندگی شروع می شود، در نتیجه، عمل آن در افراد بزرگسال کاهش می یابد. در افراد مسن به سختی تیموس قابل تشخیص است اما به فعالیت خود به عنوان یک غدهٔ درون ریز و برای تحریک دستگاه ایمنی ادامه می دهد.

تیموس (thymus)
اندامی در مهره داران۱. در انسان، در حفرۀ بالایی قفسۀ سینه قرار دارد. تیموس محل تبدیل یاخته های لنفوسیت۲ به لنفوسیت های تی است. لنفوسیت تی۳ به موجودات مهاجم ویژه متصل می شود و آن ها را می کشد یا بی ضرر می سازد. تیموس در هنگام بلوغ به حداکثر اندازۀ خود می رسد و پس از آن کوچک می شود. ذخیره لنفوسیت های تی در مراحل اولیۀ زندگی تأمین می شود. در افراد بالغ، این عمل تیموس متوقف می شود، اما دیگر اعمال آن ادامه می یابد و به مثابه غده ای درون ریز۴ هورمون تایموزین۵ تولید می کند. این هورمون باعث تحریک فعالیت لنفوسیت های تی می شود.
vertebrateslymphocyte cellsT-lymphocyteendocrine glandthymosin