تیغ براوردن

لغت نامه دهخدا

( تیغ برآوردن ) تیغ برآوردن. [ ب َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) تیغ علم کردن. ( آنندراج ). شمشیر برکشیدن. تیغ برکشیدن :
جائی که تیغ قهر برآرد مهابتت
ویران کند به سیل عدم جنت سبا.
سعدی.
مژگان تو تا تیغ جهانگیر برآورد
بس کشته دل زنده که بر یکدگر افتاد.
حافظ.
|| نورافشانی کردن. پرتو افکندن :
تیغ برآور هله ای آفتاب
نور ده این گوشه ویرانه را.
مولوی.

فرهنگ فارسی

( تیغ بر آوردن ) تیغ علم کردن شمشیر برکشیدن

پیشنهاد کاربران

بپرس