تیعیط. [ ت َ ] ( ع مص ) زجر کردن و بانگ برزدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). یعاط گفتن گرگ و اسب را یا بیم کردن اهل خود را به رسیدن یا نزدیک شدن دشمن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
