بدو گفت کای شاه تیزی مکن
که اکنون دگر گشت ما را سخن.
فردوسی.
ستون خرد بردباری بودچو تیزی کند تن به خواری بود.
فردوسی.
سخنهایشان بشنو و گو سخن کسی تیز گوید تو تیزی مکن.
فردوسی.
که هرکس که تیزی کند روز جنگ نباشد خردمند و بارای و سنگ.
فردوسی.
نکند کندی وقتی که کند پاداشن نکند تیزی وقتی که کند بادافره.
فرخی.
رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.