تیزگویا. ( ص مرکب ) تیزگفتار. که سخن تند گوید. درشت سخن : ز جنگ آوران تیزگویا مبادچو باشد دهد بی گمان سر بباد.فردوسی.رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.
