تیزگوئی. ( حامص مرکب ) بی باکی و گستاخی در گفتار. جسارت و دلیری در گفتن مطلبی. لاف زنی : خاموش دلا ز تیزگوئی می خور جگری به تازه روئی.نظامی.رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.
