تیزگفتار. [ گ ُ ] ( ص مرکب ) بی باک و گستاخ در سخن. دلیر و جسور در گفتن مطلبی : بدین برز بالای این پهلوان بدین تیزگفتار و روشن روان.فردوسی.رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.
