تیزدو. [ دَ / دُو ] ( نف مرکب ) تیزتگ.تندرو: اضریج ؛ اسب نیکورو و تیزدو. ( منتهی الارب ).هایل هیونی تیزدو، اندک خور و بسیاررواز آهوان برده گرو در پویه و در تاختن.معزی ( از سندبادنامه ).