تیز دهان

لغت نامه دهخدا

تیزدهان. [ دَ ] ( ص مرکب ) سخن آور و دارای بلاغت. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

سخن آور و دارای بلاغت

پیشنهاد کاربران

بپرس