تیره ابر. [ رَ / رِ اَ ] ( اِ مرکب ) ابر تیره. ابر سیاه. ابر تار و مظلم : تو گفتی برآمد یکی تیره ابرهوا شد بکردار کام هژبر.فردوسی.همانگه برآمد یکی تیره ابرکند روی گیتی چو چرم هژبر.اسدی.رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.