تیراندازی پارتی

تیراندازیِ پارتی نوعی روشِ نظامی است که با نام اشکانیان شناخته شده است.
سوارانِ اشکانی در نبردها، سوار بر اسبانی تیزرو، وانمود می کردند که در حال عقب نشینی از جبههٔ جنگ هستند. سپس، درحالی که اسب چهارنعل می تاخت، بدنِ خود را به سوی عقب برمی گرداندند تا به سوی دشمنی که در حالِ تعقیب آنها بود تیراندازی کنند. این شیوهٔ نظامی، نیازمند تبحر و مهارتِ فوق العادهٔ سوارکار بود، زیرا هنگامی که سوار به سوی عقب خم می شد تا تیر خود را پرتاب کند، با دو دستِ خود کمان را گرفته بود و تنها می توانست با تغییرِ فشارِ پاهای خود بر بدنِ اسب، آن را هدایت کند.
این روش به وسیلهٔ قبیله های اوراسیایی مانند سکاها، هون ها، ترک ها و مغول ها موردِ استفاده قرار می گرفت و در نهایت به عنوانِ روشی نظامی وارد ارتش های خارج از استپ اوراسیا شد.
نبردِ مهمی که در آن اشکانیان از این روش بهره جستند، نبرد حران ( کاره ) در شمال میانرودان بود. در آن نبرد، این روشِ تیراندازی عاملِ مهمی در پیروزیِ سپاهِ ایران بر سپاهِ روم به فرماندهیِ کراسوس بود.
این بخش از شعرِ ساموئل باتلر خطاب به همسرش اشاره ای به این شیوهٔ تیراندازی پارتی است:
«چون اشکانیان زخم بر من زنی بدان هنگام که پروازکنان عقب می نشینی با چشمانِ دورشونده ات مرا به خاک می فکنی».
در اشعار اراسموس[ ۱] جان میلتون[ ۲] و شاعران بزرگ رومی ازجمله ویرژیل[ ۳] [ ۴] نیز به این توانایی پارتیان اشاره شده است.