تیر فلک

لغت نامه دهخدا

تیر فلک. [ رِ ف َ ل َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) تیر چرخ وکوکب عطارد. ( ناظم الاطباء ). تیر گردون :
از نعش هدی تختش وز تیر فلک میل
وز قوس قزح زیجش وز ماه سطرلاب.
خاقانی.
رجوع به تیر ( عطارد ) و تیر گردون شود.

فرهنگ فارسی

تیر چرخ و کوکب عطارد تیر گردون

پیشنهاد کاربران

بپرس