تیر بوته

لغت نامه دهخدا

تیر بوته. [ رِ / رْ ت َ / ت ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نوعی از صنایع و آن چنان است که تیراندازان کامل بر آماج ، به تیرهائی که از کمان افکنده باشند گلها و جانوران نقش کنند. ( آنندراج ) :
بی تو رفتم سوی گلشن خلعتم را پیش کرد
همچو تیر بوته شاخ گل دلم را ریش کرد.
وحید ( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس