تیتانیا
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
تیتانیا (دی سی کامیکس). تیتانیا ( به انگلیسی: Titania ) یک شخصیت خیالی و فری در کتاب های کمیک آمریکایی منتشر شده توسط دی سی کامیکس است. این شخصیت توسط نویسنده نیل گیمن و طراح چارلز وس خلق شده است که برای اولین بار در شمارهٔ ۱۹ از مجموعه کمیک سندمن ( سپتامبر ۱۹۹۰ ) حضور پیدا کرد. این شخصیت با الهام از شخصیت تیتانیا، ملکهٔ فری ها در نمایشنامه کمدی رؤیای شب نیمه تابستان اثر ویلیام شکسپیر ساخته شده است.
wiki: تیتانیا (دی سی کامیکس)
تیتانیا (قمر). تیتانیا ( / tɪˈtɑ:niə / ) ، همچنین «Uranus III» نامگذاری شده است، بزرگترین قمر اورانوس و هشتمین قمر بزرگ منظومه شمسی با قطر ۱٫۵۷۸ کیلومتر ( ۹۸۱ مایل ) است. تیتانیا توسط ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۷ کشف شد و از نام ملکه پریان در رؤیای شب نیمه تابستان شکسپیر نامگذاری شده است. مدار آن در داخل مگنتوسفر اورانوس قرار دارد.
تیتانیا تقریباً از مقدار یخی و سنگی مساوی تشکیل شده است و احتمالاً به یک هسته صخره ای و یک گوشته یخی متمایز شده است. یک لایه آب مایع ممکن است در مرز هسته و گوشته وجود داشته باشد. سطح تیتانیا، که نسبتاً تیره و کمی قرمز رنگ است، به نظر می رسد توسط هر دو اثر و فرآیندهای درون زا شکل گرفته است. پوشیده شده از دهانه های ضربه ای متعددی است که قطر آنها تا ۳۲۶ کیلومتر ( ۲۰۳ مایل ) می رسد، اما کمتر از اوبرون ، انتهای پنج قمر بزرگ اورانوس، قفل می شود. تیتانیا احتمالاً تحت یک رویداد سطح بندی اولیه درون زا قرار گرفت که سطح قدیمی تر و شدیداً شکاف خوردهٔ آن را از بین برد. سطح تیتانیا توسط سیستمی از دره ها و قلاب های عظیم بریده می شود، که نتیجهٔ گسترش فضای داخلی آن در مراحل بعدی تکامل است. مانند تمام قمرهای مهم اورانوس، تیتانیا احتمالاً از یک قرص برافزایشی تشکیل شده است که درست پس از شکل گیری سیاره را احاطه کرده است.
طیف سنجی مادون قرمز از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ وجود یخ آب و همچنین دی اکسید کربن منجمد را در سطح تیتانیا نشان داد، که به نوبه خود نشان می دهد که این قمر ممکن است دارای یک جو دی اکسید کربن ضعیف با فشار سطح حدود ۱۰ نانو پاسکال باشد ( ۱۰− ۱۳ بار ) اندازه گیری های انجام شده در طول اختفا یک ستاره از سوی تیتانیا، حد بالایی را در فشار سطح هر اتمسفر ممکن در ۱–۲ میلی آمپر ( ۱۰–۲۰ نانومتر ) ایجاد کرد.
سیستم اورانیم فقط یکبار از نزدیک توسط فضاپیمای Voyager 2 در ژانویه ۱۹۸۶ مورد بررسی قرار گرفته است. چندین عکس از تیتانیا گرفته شده است که اجازه نقشه برداری از حدود ۴۰٪ از سطح آن را می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتیتانیا تقریباً از مقدار یخی و سنگی مساوی تشکیل شده است و احتمالاً به یک هسته صخره ای و یک گوشته یخی متمایز شده است. یک لایه آب مایع ممکن است در مرز هسته و گوشته وجود داشته باشد. سطح تیتانیا، که نسبتاً تیره و کمی قرمز رنگ است، به نظر می رسد توسط هر دو اثر و فرآیندهای درون زا شکل گرفته است. پوشیده شده از دهانه های ضربه ای متعددی است که قطر آنها تا ۳۲۶ کیلومتر ( ۲۰۳ مایل ) می رسد، اما کمتر از اوبرون ، انتهای پنج قمر بزرگ اورانوس، قفل می شود. تیتانیا احتمالاً تحت یک رویداد سطح بندی اولیه درون زا قرار گرفت که سطح قدیمی تر و شدیداً شکاف خوردهٔ آن را از بین برد. سطح تیتانیا توسط سیستمی از دره ها و قلاب های عظیم بریده می شود، که نتیجهٔ گسترش فضای داخلی آن در مراحل بعدی تکامل است. مانند تمام قمرهای مهم اورانوس، تیتانیا احتمالاً از یک قرص برافزایشی تشکیل شده است که درست پس از شکل گیری سیاره را احاطه کرده است.
طیف سنجی مادون قرمز از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ وجود یخ آب و همچنین دی اکسید کربن منجمد را در سطح تیتانیا نشان داد، که به نوبه خود نشان می دهد که این قمر ممکن است دارای یک جو دی اکسید کربن ضعیف با فشار سطح حدود ۱۰ نانو پاسکال باشد ( ۱۰− ۱۳ بار ) اندازه گیری های انجام شده در طول اختفا یک ستاره از سوی تیتانیا، حد بالایی را در فشار سطح هر اتمسفر ممکن در ۱–۲ میلی آمپر ( ۱۰–۲۰ نانومتر ) ایجاد کرد.
سیستم اورانیم فقط یکبار از نزدیک توسط فضاپیمای Voyager 2 در ژانویه ۱۹۸۶ مورد بررسی قرار گرفته است. چندین عکس از تیتانیا گرفته شده است که اجازه نقشه برداری از حدود ۴۰٪ از سطح آن را می دهد.
wiki: تیتانیا (قمر)
دانشنامه آزاد فارسی
تیتانیا (Titania)
در اخترشناسی، قمر بزرگ سیارۀ اورانوس۱ و پانزدهمین قمر شناخته شده از سمت این سیاره. تقریباً در مدتی کمتر از نُه روزِ زمینی یک بار و در فاصلۀ تقریبی ۴۳۶هزار کیلومتری بر گرد اورانوس مدار می پیماید. مدار آن دایره ای، و موازی با استوای اورانوس است. از آن جا که استوای سیارۀ اورانوس نسبت به مدار آن بر گرد خورشید مایل است، تیتانیا تقریباً عمود بر مدار اکثر سیاره های منظومۀ خورشیدی مدارپیمایی می کند و کروی شکل است. قطر تقریبی آن ۱۵۸۰ کیلومتر، نصف قطر ماه، و بنابراین بزرگ ترین قمر اورانوس است. چگالی تیتانیا نشان می دهد که تقریباً نیمه یخی و نیمه سنگی است. در ۱۹۸۶، فضاپیمای وُیِجِر۲ ۲ از تیتانیا عکس برداری کرد. رنگ این قمر نسبتاً روشن است، سطح آن تازه به نظر می رسد، و دهانه های برخوردی بزرگ کمی دارد. تیتانیا از بعضی جهات به قمر دیگر اورانوس، آریل۳، شباهت دارد. با این حال، آریل ۲۵ درصد کوچک تر از تیتانیا است. تیتانیا ظاهراً به تازگی دستخوش فعالیت های زمین شناختی بوده است، زیرا بعضی از دهانه های متعدد آن تا حدی زیر پوشش یخ قرار گرفته اند. احتمالاً این یخ از آبی حاصل شده که در سطح قمر جریان یافته است. تیتانیا پوشیده از دره های متقاطعی با کف صاف است. طول یکی از آن ها، با نام مِسینا چاسماتا۴ حدوداً ۱۶۰۰ کیلومتر است. سیاره شناسان معتقدند این دره ها هنگام انجماد تیتانیا تشکیل شده اند. در ابتدا، تیتانیا به قدری داغ بوده است که یخ کنونی آن کاملاً مایع بوده است. براثر سردشدن قمر، ابتدا سطح آن منجمد شده، و سپس بخش درونی اش یخ زده است. یخ ضمن انجماد منبسط می شود و درنتیجه، بخش درونی به طرف پوستۀ یخی سخت بیرونی فشار وارد ساخته، و آن را از هم شکافته است. احتمالاً مایعی که درون شکاف ها در جریان بوده، کف آن ها را صاف کرده است. در ۱۷۸۷، اخترشناس انگلیسی، سِر ویلیام هرشل۵، تیتانیا را کشف، و یافته اش را به نام یکی از شخصیت های نمایش نامۀ رویای شب نیمۀ تابستان۶، اثر نمایش نامه نویس انگلیسی ویلیام شکسپیر۷، نام گذاری کرد. ویژگی های سطحی تیتانیا را به نام مکان ها و شخصیت های زن نمایش نامه های شکسپیر نامید ه اند.
UranusVoyagerArielMessina ChasmataSir William HerschelA Midsummer Night’s DreamWilliam Shakespeare
در اخترشناسی، قمر بزرگ سیارۀ اورانوس۱ و پانزدهمین قمر شناخته شده از سمت این سیاره. تقریباً در مدتی کمتر از نُه روزِ زمینی یک بار و در فاصلۀ تقریبی ۴۳۶هزار کیلومتری بر گرد اورانوس مدار می پیماید. مدار آن دایره ای، و موازی با استوای اورانوس است. از آن جا که استوای سیارۀ اورانوس نسبت به مدار آن بر گرد خورشید مایل است، تیتانیا تقریباً عمود بر مدار اکثر سیاره های منظومۀ خورشیدی مدارپیمایی می کند و کروی شکل است. قطر تقریبی آن ۱۵۸۰ کیلومتر، نصف قطر ماه، و بنابراین بزرگ ترین قمر اورانوس است. چگالی تیتانیا نشان می دهد که تقریباً نیمه یخی و نیمه سنگی است. در ۱۹۸۶، فضاپیمای وُیِجِر۲ ۲ از تیتانیا عکس برداری کرد. رنگ این قمر نسبتاً روشن است، سطح آن تازه به نظر می رسد، و دهانه های برخوردی بزرگ کمی دارد. تیتانیا از بعضی جهات به قمر دیگر اورانوس، آریل۳، شباهت دارد. با این حال، آریل ۲۵ درصد کوچک تر از تیتانیا است. تیتانیا ظاهراً به تازگی دستخوش فعالیت های زمین شناختی بوده است، زیرا بعضی از دهانه های متعدد آن تا حدی زیر پوشش یخ قرار گرفته اند. احتمالاً این یخ از آبی حاصل شده که در سطح قمر جریان یافته است. تیتانیا پوشیده از دره های متقاطعی با کف صاف است. طول یکی از آن ها، با نام مِسینا چاسماتا۴ حدوداً ۱۶۰۰ کیلومتر است. سیاره شناسان معتقدند این دره ها هنگام انجماد تیتانیا تشکیل شده اند. در ابتدا، تیتانیا به قدری داغ بوده است که یخ کنونی آن کاملاً مایع بوده است. براثر سردشدن قمر، ابتدا سطح آن منجمد شده، و سپس بخش درونی اش یخ زده است. یخ ضمن انجماد منبسط می شود و درنتیجه، بخش درونی به طرف پوستۀ یخی سخت بیرونی فشار وارد ساخته، و آن را از هم شکافته است. احتمالاً مایعی که درون شکاف ها در جریان بوده، کف آن ها را صاف کرده است. در ۱۷۸۷، اخترشناس انگلیسی، سِر ویلیام هرشل۵، تیتانیا را کشف، و یافته اش را به نام یکی از شخصیت های نمایش نامۀ رویای شب نیمۀ تابستان۶، اثر نمایش نامه نویس انگلیسی ویلیام شکسپیر۷، نام گذاری کرد. ویژگی های سطحی تیتانیا را به نام مکان ها و شخصیت های زن نمایش نامه های شکسپیر نامید ه اند.
UranusVoyagerArielMessina ChasmataSir William HerschelA Midsummer Night’s DreamWilliam Shakespeare
wikijoo: تیتانیا
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید