تکویر کردن. [ ت َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) در عبارت ذیل ظاهراً از کوره گرفته است بر مبنای اتخاذ فعل از اسم : زیرا که ایشان آن کسی بودند که مالک شهر قم شدند وآنرا تکویر کردند و بارو کشیدند. ( تاریخ قم ص 12 ).
