تک به تک ( با نام کامل «تک به تک: جولیوس اروینگ علیه لری برد» ) ( به انگلیسی: Julius Erving vs. Larry Bird One - on - one ) یک بازی ویدئویی ورزشی ( بسکتبال ) است که ابتدا در سال ۱۹۸۳ میلادی برای اپل ۲ و آتاری ۸ بیت و در سال های بعد برای پلتفرم های مختلف تولید و پورت گردید. این بازی توسط «اریک هاموند»[ ۲] طراحی و توسط شرکت الکترونیک آرتز منتشر شد. وظیفه انتشار این بازی در اروپا بر عهده شرکت آریولاسافت بود. یک پورت از این بازی نیز در سال ۱۹۸۷ برای آتاری ۷۸۰۰ و توسط شرکت آتاری انتشار یافت.
در این بازی، کاربر کنترل یکی از دو بازیکن بزرگ بسکتبال آن دوران، جولیوس اروینگ یا لری برد را در دست گرفته و با حریف به انجام یک مسابقه تک - به - تک می پردازد. بازیباز در این بازی قابلیت انجام مسابقه با حریف انسانی یا هوش مصنوعی رایانه را دارد. انیمیشن های این بازی در زمان خود بسیار چشمگیر بود، [ ۳] در این بازی امکان مسابقه به صورت امتیازی یا زمانی وجود داشت ( در حالت امتیازی هر بازیکنی که زودتر به امتیاز تعیین شده برسد و در حالت زمانی، هر بازیکنی که امتیاز بیشتری در پایان زمان تععین شده داشته باشد، برنده است ) در هنگام حمله هر بازیکن می تواند بچرخد یا توپ را پرتاب کند، در هنگام دفاع نیز قادر به سد کردن راه توپ و توپ ربایی از حریف است. نکته جالب اینکه اگر بازیکن با شدت و با دو دست توپ را داخل سبد حریف بکند، امکان دارد شیشه پشت سبد خرد شود و بلافاصله نظافتچی داخل زمین آمده و تکه های خرد شده را جمع آوری می کند.
بازی «تک به تک» در بازار بسیار موفق بود و به شرکت الکترونیک آرتز در رفع مشکلات مالی اش کمک زیادی کرد، ضمن اینکه باعث رابطه بهتری میان خرده فروشان و کمپانی الکترونیک آرتز گردید. [ ۴] در سال ۱۹۸۴ خوانندگان مجله «سنت گیم»[ ۵] این بازی را به عنوان هشتمین بازی معروف رایانه اپل در طی سال ۱۹۸۳ برگزیدند. [ ۶] این بازی پرفروشترین بازی شرکت الکترونیک آرتز و به عنوان دومین بازی پرفروش این کمپانی بر روی رایانه کمودور ۶۴ تا پایان سال ۱۹۸۳ می باشد. [ ۷]
اینفوورلد در ۱۹۸۴ و در مورد بازی نوشت: «شاید بتوان این بازی را مهم ترین بازی ورزشی در سال جدید نامید. » همچنین از چهره پردازی رایانه ای و استایل دو بازیکن بسکتبال حاضر در بازی، قابلیت خرد شدن شیشه پشت سبد، سر و صدا و هیاهوی تماشاگران و قابلیت نمایش دوباره صحنه های بازی تعریف و آن ها را مورد تمجید قرار داد و اظهار کرد: «بازی تک - به - تک شبیه سازی واقعی از یک مسابقه ورزشی زنده و هیجان انگیز است». [ ۸] مجله «کامپیوتر گیمینگ ورلد»[ ۹] این بازی را با عنوان «بی نهایت واقعی» توصیف و پیش بینی کرد این بازی بهترین عنوان ورزشی سال را به خود اختصاص خواهد داد. این مجله از گرافیک زیبا، کنترل ساده و جنبه های مثبت نمایش دوباره صحنه های بازی تعریف و تنها مشکل بازی را نامشخص بودن موقعیت توپ در زیر سبد و فقدان وقت اضافه برای بازی دانست. [ ۱۰] مجله «سنت گیم» این عنوان را بازی ورزشی سال ۱۹۸۴ نامید و آن را محصولی اعتیاد آور، هیجان انگیز که البته گاهی اوقات برای کاربر مأیوس کننده می شود، نامید. [ ۱۱] مجله «آهوی!»[ ۱۲] در سال ۱۹۸۴ در مورد نسخه کمودور ۶۴ این بازی، داشتن آن را برای همه دارندگان کمودور یک «باید» دانست و از گرافیک و گیم پلی بازی تعریف و تمجید نمود. [ ۱۳] در سال ۱۹۸۶ مجله «کامپیوت!»[ ۱۴] از گرافیک و صوت پیشرفته نسخه آمیگای این بازی تعریف کرد، اما این نکته را متذکر شد که گیم پلی آن همچنان مشابه نسخه رایانه های ۸ بیتی باقی مانده است. [ ۱۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این بازی، کاربر کنترل یکی از دو بازیکن بزرگ بسکتبال آن دوران، جولیوس اروینگ یا لری برد را در دست گرفته و با حریف به انجام یک مسابقه تک - به - تک می پردازد. بازیباز در این بازی قابلیت انجام مسابقه با حریف انسانی یا هوش مصنوعی رایانه را دارد. انیمیشن های این بازی در زمان خود بسیار چشمگیر بود، [ ۳] در این بازی امکان مسابقه به صورت امتیازی یا زمانی وجود داشت ( در حالت امتیازی هر بازیکنی که زودتر به امتیاز تعیین شده برسد و در حالت زمانی، هر بازیکنی که امتیاز بیشتری در پایان زمان تععین شده داشته باشد، برنده است ) در هنگام حمله هر بازیکن می تواند بچرخد یا توپ را پرتاب کند، در هنگام دفاع نیز قادر به سد کردن راه توپ و توپ ربایی از حریف است. نکته جالب اینکه اگر بازیکن با شدت و با دو دست توپ را داخل سبد حریف بکند، امکان دارد شیشه پشت سبد خرد شود و بلافاصله نظافتچی داخل زمین آمده و تکه های خرد شده را جمع آوری می کند.
بازی «تک به تک» در بازار بسیار موفق بود و به شرکت الکترونیک آرتز در رفع مشکلات مالی اش کمک زیادی کرد، ضمن اینکه باعث رابطه بهتری میان خرده فروشان و کمپانی الکترونیک آرتز گردید. [ ۴] در سال ۱۹۸۴ خوانندگان مجله «سنت گیم»[ ۵] این بازی را به عنوان هشتمین بازی معروف رایانه اپل در طی سال ۱۹۸۳ برگزیدند. [ ۶] این بازی پرفروشترین بازی شرکت الکترونیک آرتز و به عنوان دومین بازی پرفروش این کمپانی بر روی رایانه کمودور ۶۴ تا پایان سال ۱۹۸۳ می باشد. [ ۷]
اینفوورلد در ۱۹۸۴ و در مورد بازی نوشت: «شاید بتوان این بازی را مهم ترین بازی ورزشی در سال جدید نامید. » همچنین از چهره پردازی رایانه ای و استایل دو بازیکن بسکتبال حاضر در بازی، قابلیت خرد شدن شیشه پشت سبد، سر و صدا و هیاهوی تماشاگران و قابلیت نمایش دوباره صحنه های بازی تعریف و آن ها را مورد تمجید قرار داد و اظهار کرد: «بازی تک - به - تک شبیه سازی واقعی از یک مسابقه ورزشی زنده و هیجان انگیز است». [ ۸] مجله «کامپیوتر گیمینگ ورلد»[ ۹] این بازی را با عنوان «بی نهایت واقعی» توصیف و پیش بینی کرد این بازی بهترین عنوان ورزشی سال را به خود اختصاص خواهد داد. این مجله از گرافیک زیبا، کنترل ساده و جنبه های مثبت نمایش دوباره صحنه های بازی تعریف و تنها مشکل بازی را نامشخص بودن موقعیت توپ در زیر سبد و فقدان وقت اضافه برای بازی دانست. [ ۱۰] مجله «سنت گیم» این عنوان را بازی ورزشی سال ۱۹۸۴ نامید و آن را محصولی اعتیاد آور، هیجان انگیز که البته گاهی اوقات برای کاربر مأیوس کننده می شود، نامید. [ ۱۱] مجله «آهوی!»[ ۱۲] در سال ۱۹۸۴ در مورد نسخه کمودور ۶۴ این بازی، داشتن آن را برای همه دارندگان کمودور یک «باید» دانست و از گرافیک و گیم پلی بازی تعریف و تمجید نمود. [ ۱۳] در سال ۱۹۸۶ مجله «کامپیوت!»[ ۱۴] از گرافیک و صوت پیشرفته نسخه آمیگای این بازی تعریف کرد، اما این نکته را متذکر شد که گیم پلی آن همچنان مشابه نسخه رایانه های ۸ بیتی باقی مانده است. [ ۱۵]
