تپه کاپیتول ( به ایتالیایی: Monte Capitolino ) یکی از هفت تپه رم است. این مکان در روم باستان، مکانی مذهبی و سیاسی بوده و معادل آکروپولیس در یونان باستان به شمار می رفته. از سده ۱۶ میلادی به بعد، این منطقه با نام کاپیتولینوس ( Capitolinus ) نامیده می شود. واژه پرکاربرد کاپیتول نیز ریشه در نام همین مکان دارد.
در این تپه، سابین ها به سمت قلعه می خزیدند که اجازهٔ این کار را دوشیزهٔ رومی، تارپیا داده بود. به همین خاطر، او اولین کسی بود که به دلیل خیانت کردن، از مجازاتِ پرت شدن از یک صخره شیبدار مشرف به حوزهٔ رومی ها رنج می برد. این تپه بعدها، پس از این باکرهٔ پاکدامن، صخرهٔ ترپیان نامیده شد و به یک محل اعدامِ دائمی تبدیل گشت. سابین ها، که از واقعهٔ تجاوز به زنِ سابینی، به رم مهاجرت کردند، در کاپیتولین سکنی گزیدند. ولکانال ( حرمِ ولکانال ) , یک حوزهٔ مقدس مربوط به قرن هشتم، درست در مرکز جایی که بعداً قرار بوده حوزهٔ رومی ها شود، بیشتر دامنه های پایینیِ شرقی کاپیتولین را اشغال کرده بود. قله، بخشی از معبد برای سه گانهٔ کاپیتولین بود که با پادشاه پنجم رومی ها، تارکینیوس پریسکوس ( از۶۱۶ تا ۵۷۹ سال قبل از میلاد مسیح ) , شروع شده و توسط پادشاه هفتم و آخر، تاراکینیوس سوپرباس ( از۵۳۵ تا ۴۹۶ سال قبل از میلاد مسیح ) کامل گشت. این معبد به عنوان یکی از بزرگ ترین و زیباترین معبدها در شهر محسوب می شد ( اگرچه الان بخش کمی به جای مانده است ) . وقتی که ترانشه های پی ریزی برای معبد ژوپیتر به سفارش تاراکین حفاری می شدند، افسانهٔ شهر با بازیابی یک جمجمهٔ انسان ( در لاتین به جمجمه، کاپوت می گویند ) آغاز شد. حفاری های اخیر در کاپیتولین از کشف یک گورستان اولیه زیر معبد ژوپیتر خبر می دهد.
معابد مهم بسیاری روی تپهٔ کاتولین ساخته شده بودند: معبد "جونو مُنتنا", معبد "ویرتوس" و معبد ژوپیتر اُپتیموس ماکسیموس کاپیتولینوس". معبد ژوپیتر اُپتیموس ماکسیموس کاپیتولینوس مهمترینِ این معبدهاست. این معبد ۵۰۹ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده و تقریباً به بزرگی پارتنون بود. تپه و معبد ژوپیتر نماد رم، مرکز جهان شدند. معبد ساترن در پای تپهٔ کاپیتولین در انتهای غربی حوزهٔ رم ساخته شده بود.
زمانی که سنون گائولز ( که در شرقِ مرکزی ایتالیا اقامت داشت ) در سال ۳۹۰ قبل از میلاد به رم حمله کرد، پس از جنگِ رودخانهٔ آلیا، تپهٔ کاپیتولین، به خاطر اینکه توسط مدافعان رمی مستحکم شده بود، بخشی از شهر برای فرار از دستگیری توسط بارباریان ها بود. بر اساس افسانه ها، به مارکوس مانلیوس کاپیتولینوس در رابطه با حملهٔ گالیک توسط غازهای مقدسِ جونو هشدار داده شده بود. زمانی که ژولیوس سزار در طی فتح خود از یک تصادف رنج می برد، به وضوح خشم ژوپیتر را برای اقداماتش در جنگ های داخلی نشان می دهد. او به عنوان راهی برای منع کردن فالِ بداقبالی به تپه و معبد ژوپیتر با پای خودش دست یافت ( با این وجود او شش ماه بعد به قتل رسید و پس از آن بروتوس و دیگر قاتلانش خودشان را درون معبد زندانی کردند ) . برادرِ وسپاسین و برادر زاده اش نیز در طی سال ۴ امپراتور، در معبد محصور بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این تپه، سابین ها به سمت قلعه می خزیدند که اجازهٔ این کار را دوشیزهٔ رومی، تارپیا داده بود. به همین خاطر، او اولین کسی بود که به دلیل خیانت کردن، از مجازاتِ پرت شدن از یک صخره شیبدار مشرف به حوزهٔ رومی ها رنج می برد. این تپه بعدها، پس از این باکرهٔ پاکدامن، صخرهٔ ترپیان نامیده شد و به یک محل اعدامِ دائمی تبدیل گشت. سابین ها، که از واقعهٔ تجاوز به زنِ سابینی، به رم مهاجرت کردند، در کاپیتولین سکنی گزیدند. ولکانال ( حرمِ ولکانال ) , یک حوزهٔ مقدس مربوط به قرن هشتم، درست در مرکز جایی که بعداً قرار بوده حوزهٔ رومی ها شود، بیشتر دامنه های پایینیِ شرقی کاپیتولین را اشغال کرده بود. قله، بخشی از معبد برای سه گانهٔ کاپیتولین بود که با پادشاه پنجم رومی ها، تارکینیوس پریسکوس ( از۶۱۶ تا ۵۷۹ سال قبل از میلاد مسیح ) , شروع شده و توسط پادشاه هفتم و آخر، تاراکینیوس سوپرباس ( از۵۳۵ تا ۴۹۶ سال قبل از میلاد مسیح ) کامل گشت. این معبد به عنوان یکی از بزرگ ترین و زیباترین معبدها در شهر محسوب می شد ( اگرچه الان بخش کمی به جای مانده است ) . وقتی که ترانشه های پی ریزی برای معبد ژوپیتر به سفارش تاراکین حفاری می شدند، افسانهٔ شهر با بازیابی یک جمجمهٔ انسان ( در لاتین به جمجمه، کاپوت می گویند ) آغاز شد. حفاری های اخیر در کاپیتولین از کشف یک گورستان اولیه زیر معبد ژوپیتر خبر می دهد.
معابد مهم بسیاری روی تپهٔ کاتولین ساخته شده بودند: معبد "جونو مُنتنا", معبد "ویرتوس" و معبد ژوپیتر اُپتیموس ماکسیموس کاپیتولینوس". معبد ژوپیتر اُپتیموس ماکسیموس کاپیتولینوس مهمترینِ این معبدهاست. این معبد ۵۰۹ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده و تقریباً به بزرگی پارتنون بود. تپه و معبد ژوپیتر نماد رم، مرکز جهان شدند. معبد ساترن در پای تپهٔ کاپیتولین در انتهای غربی حوزهٔ رم ساخته شده بود.
زمانی که سنون گائولز ( که در شرقِ مرکزی ایتالیا اقامت داشت ) در سال ۳۹۰ قبل از میلاد به رم حمله کرد، پس از جنگِ رودخانهٔ آلیا، تپهٔ کاپیتولین، به خاطر اینکه توسط مدافعان رمی مستحکم شده بود، بخشی از شهر برای فرار از دستگیری توسط بارباریان ها بود. بر اساس افسانه ها، به مارکوس مانلیوس کاپیتولینوس در رابطه با حملهٔ گالیک توسط غازهای مقدسِ جونو هشدار داده شده بود. زمانی که ژولیوس سزار در طی فتح خود از یک تصادف رنج می برد، به وضوح خشم ژوپیتر را برای اقداماتش در جنگ های داخلی نشان می دهد. او به عنوان راهی برای منع کردن فالِ بداقبالی به تپه و معبد ژوپیتر با پای خودش دست یافت ( با این وجود او شش ماه بعد به قتل رسید و پس از آن بروتوس و دیگر قاتلانش خودشان را درون معبد زندانی کردند ) . برادرِ وسپاسین و برادر زاده اش نیز در طی سال ۴ امپراتور، در معبد محصور بودند.
wiki: تپه کاپیتولین