توپوگرافی ماه

توپوگرافی ماه یا عارضه نگاری ماه ( انگلیسی: Topography of the Moon ) یا ماه نگاری، استفاده از روش های ارتفاع سنجی لیزر و تجزیه و تحلیل تصویر استریو، از جمله داده های به دست آمده در طول مأموریت فضاپیمای کلمنتاین است که در مدار ماه اندازه گیری شده است. بارزترین ویژگی توپوگرافی حوضه عظیم قطب جنوب - ایتکن است که دارای کمترین بلندی های سطح ماه است. بلندی های بیشتر فقط در شمال شرقی این حوضه یافت می شود، و گفته شده است که این منطقه می تواند نمایانگر مواد پرتابی ضخیم تری در منشأ باشد که در اثر برخوردهای مورب حوضه قطب جنوب - ایتکن ایجاد شده بوده اند. حوضه های برخوردی بزرگ دیگر مانند دریای رگبارها، دریای آرامی، دریای بحران ها، دریای اسمیت و دریای خاوری نیز دارای ارتفاعات کم منطقه و لبه دهانه های بلند هستند.
یکی دیگر از ویژگی های بارز شکل ظاهری ماه این است که ارتفاع بلندی ها در سمت دور ماه به طور متوسط حدود ۱٫۹ کیلومتر بلندتر از سمت نزدیک ماه است. اگر فرض شود که پوسته در ایزوستازی ( تعادل ایزواستاتیک ) است و تراکم پوسته در همه جا یکسان است، در این صورت در ماه بلندی های بالاتر با پوستهٔ ضخیم تری همراه است. با استفاده از جاذبهٔ زمین، توپوگرافی و داده های لرزه ای، تصور می رود که پوسته به طور متوسط حدود ۵۰ ± ۱۵ کیلومتر ضخامت داشته باشد، با پوستهٔ سمت دور آن به طور متوسط حدود ۱۵ کیلومتر بیشتر از سمت نزدیک ضخامت داشته باشد. [ ۱]