توپوگرافی

توپوگرافی[ ۱] ( به انگلیسی: Topography ) که عارضه نگاری[ ۲] ، مکان نگاری یا جانگاری ( به یونانی: topo - τόπος: «جا، مکان» و γράφω graphia: «نوشتن» ) نیز نامیده می شود، به تحقیق بر روی شکل سطح زمین، ویژگی های سیاره ها، بدن انسان و … به وسیله تصویربرداری یا نقشه برداری صورت می گیرد. همچنین در این روش علمی شرحی برای تحقیق از سطح مورد نظر و ویژگی های آن سطح همراه با توصیف آن در نقشه به کار می رود.
در معنای وسیع تر، از توپوگرافی به طور کلی می توان برای نمایش جزئیات محلی، نه تنها نمایش برجستگی ها بلکه نمایش گستره گیاهی، عوارض طبیعی و اجسام و ویژگی های ساخته شده توسط انسان و حتی نمایش جزئیات مکان های تاریخی و فرهنگی استفاده کرد.
استفاده از توپوگرافی قدیمی، هنوز هم در اروپا با عنوان کارهای مطالعاتی و تحقیقاتی رایج است. در توپوگرافی به صورت خاص کارهایی از قبیل ضبط برجستگی های زمین یا سطح زمین ( دشت ها ) و با تصویربرداری و کیفیت سه بعدی و به صورت خاص برای مطالعه دقیق و دقیق شدن بر زمین چهرها ( به انگلیسی: land forms ) انجام می شود و به همین علت، توپوگرافی با عنوان جغرافیای اندازه گیری تصویری ( به انگلیسی: geomorphometry ) شناخته می شود.
در عصر حاضر این نسل نوین توپوگرافی با استفاده از انبوهی از اطلاعات به صورت الکترونیکی بکار گرفته می شود. به علت ساختار پیچیده آن، اغلب اوقات به عنوان عامل گرافیکی ای در نظر گرفته می شود که توانایی تصویربرداری از تغییرهای سطح زمین در اثر عوامل طبیعی و نقشه برداری از آن را به روش های مختلف از جمله خط های نقشه برجسته، Hypsometric tints و سایه های برجستگی ها، داراست.

توپوگْرافی (topography)
شکل سطح و ترکیب چشم اندازهایی با عوارض طبیعی و مصنوعی، و بررسی آن ها. عوارض توپوگرافی عبارت اند از برجستگیها و خطوط تراز زمین، توزیع کوهستان ها، دره ها، و مناطق مسکونی، و الگوی رودخانه ها، جاده ها، و راه آهن ها.