توهو و بوهو یا توهو ووهو ( תֹהוּ וָבֹהוּ ṯōhū wā - ḇōhū یک عبارت عبری کتاب مقدس است که در روایت کتاب پیدایش یافت می شود ( پیدایش ۱:۲ ) که وضعیت زمین ( ارض ) را بلافاصله قبل از خلقت نور در پیدایش ۱:۳ توصیف می کند.
تفاسیر متعددی از این عبارت توسط منابع مختلف کلامی انجام شده است. ترجمه این عبارت در نسخه کینگ جیمز «بدون شکل و باطل» است، که مطابق با هفتادگانی ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος، «غیب و شکل نیافته» است.
וְהָאָ֗רֶץ הָיְתָ֥ה תֹ֙הוּ֙ וָבֹ֔הוּ וְחֹ֖שֶׁךְ עַל־פְּנֵ֣י תְהֹ֑ום וְר֣וּחַ אֱלֹהִ֔ים מְרַחֶ֖פֶת עַל־פְּנֵ֥י הַמָּֽיִם
و زمین بدون شکل و فرم بود و تاریکی بر روی سطح اعماق مستقر شده بود و روح خدا بر روی آبها حرکت می کرد.
کلمات توهو و بوهو نیز در اشعیا 34:11 به موازات یکدیگر دیده می شوند که نسخه کینگ جیمز آن را با کلمات «گیج» و «تهی» ترجمه می کند.
این دو کلمه عبری با املای tohuw و bohuw سگولات ( جفت ) هستند. [ ۳] ترجمه عبری tohuw به «هدر رفتن، چیزی که ویران می شود، بیابان، پوچی، بیهودگی، هیچ چیز» است. [ ۴] توهو اغلب در کتاب اشعیا به معنای «بیهودگی» به کار می رود، اما بوهو در هیچ جای دیگری در کتاب مقدس عبری دیده نمی شود ( خارج از پیدایش ۱:۲، قطعه اشعیا ۳۴:۱۱ که در بالا ذکر شد، [ ۵] و در ارمیا. ۴:۲۳، که اشاره ای به پیدایش ۱: ۲ است، استفاده از آن در کنار tohu صرفاً جناس است، و ترجمه معادل «پوچی، پوچی» داده شده است. [ ۳]
در اوایل دوره خاخامها، این آیه محل مناقشه در مورد سؤال خلقت از هیچ بود. در پیدایش رابه ۱:۱۴، خاخام آکیوا دیدگاه های عارفانه و دیگر بدعت ها را رد می کند که ماده از ابتدا وجود داشته است و اینکه خدا به تنهایی جهان را خلق نکرده است. [ ۶] در پیدایش رابه ۲:۲، حاخام ها اباهو و یهودا ب. شمعون تشبیهاتی را ارائه می دهد که در آنها توهو وا - بوهو به معنای «گیج و مبهوت» ( از نظر ذهنی بی شکل و خالی ) است که اشاره دارد به سردرگمی زمین پس از ایجاد همزمان با آسمان ها در پیدایش ۱: ۱ و اینکه اکنون بلافاصله نقش پایین تری ایفا می کند.
ابراهیم بر حیا ( قرن دوازدهم ) اولین کسی بود که توهو و بوهو در پیدایش ۱:۲ را به معنای «ماده» و «شکل» تفسیر کرد و همین ایده در بهیر ۲٫۹–۱۰ آمده است. [ ۷]
[ نیازمند شفاف سازی] یسود حپاشوت ( "عنصر ساده" ) احتمالاً مرتبط با این مفهوم در کابالا است، که در آن "همه چیز به عنوان یکی، بدون تمایز متحد است".
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتفاسیر متعددی از این عبارت توسط منابع مختلف کلامی انجام شده است. ترجمه این عبارت در نسخه کینگ جیمز «بدون شکل و باطل» است، که مطابق با هفتادگانی ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος، «غیب و شکل نیافته» است.
וְהָאָ֗רֶץ הָיְתָ֥ה תֹ֙הוּ֙ וָבֹ֔הוּ וְחֹ֖שֶׁךְ עַל־פְּנֵ֣י תְהֹ֑ום וְר֣וּחַ אֱלֹהִ֔ים מְרַחֶ֖פֶת עַל־פְּנֵ֥י הַמָּֽיִם
و زمین بدون شکل و فرم بود و تاریکی بر روی سطح اعماق مستقر شده بود و روح خدا بر روی آبها حرکت می کرد.
کلمات توهو و بوهو نیز در اشعیا 34:11 به موازات یکدیگر دیده می شوند که نسخه کینگ جیمز آن را با کلمات «گیج» و «تهی» ترجمه می کند.
این دو کلمه عبری با املای tohuw و bohuw سگولات ( جفت ) هستند. [ ۳] ترجمه عبری tohuw به «هدر رفتن، چیزی که ویران می شود، بیابان، پوچی، بیهودگی، هیچ چیز» است. [ ۴] توهو اغلب در کتاب اشعیا به معنای «بیهودگی» به کار می رود، اما بوهو در هیچ جای دیگری در کتاب مقدس عبری دیده نمی شود ( خارج از پیدایش ۱:۲، قطعه اشعیا ۳۴:۱۱ که در بالا ذکر شد، [ ۵] و در ارمیا. ۴:۲۳، که اشاره ای به پیدایش ۱: ۲ است، استفاده از آن در کنار tohu صرفاً جناس است، و ترجمه معادل «پوچی، پوچی» داده شده است. [ ۳]
در اوایل دوره خاخامها، این آیه محل مناقشه در مورد سؤال خلقت از هیچ بود. در پیدایش رابه ۱:۱۴، خاخام آکیوا دیدگاه های عارفانه و دیگر بدعت ها را رد می کند که ماده از ابتدا وجود داشته است و اینکه خدا به تنهایی جهان را خلق نکرده است. [ ۶] در پیدایش رابه ۲:۲، حاخام ها اباهو و یهودا ب. شمعون تشبیهاتی را ارائه می دهد که در آنها توهو وا - بوهو به معنای «گیج و مبهوت» ( از نظر ذهنی بی شکل و خالی ) است که اشاره دارد به سردرگمی زمین پس از ایجاد همزمان با آسمان ها در پیدایش ۱: ۱ و اینکه اکنون بلافاصله نقش پایین تری ایفا می کند.
ابراهیم بر حیا ( قرن دوازدهم ) اولین کسی بود که توهو و بوهو در پیدایش ۱:۲ را به معنای «ماده» و «شکل» تفسیر کرد و همین ایده در بهیر ۲٫۹–۱۰ آمده است. [ ۷]
[ نیازمند شفاف سازی] یسود حپاشوت ( "عنصر ساده" ) احتمالاً مرتبط با این مفهوم در کابالا است، که در آن "همه چیز به عنوان یکی، بدون تمایز متحد است".
wiki: توهو و بوهو