تولیدکننده آب از هوا. تولیدکنندهٔ آب از هوا ( به انگلیسی: Atmospheric Water Generator ) به اختصار AWG ) ، دستگاهی است که از هوای مرطوب محیط، آب تولید می کند. بخار آب موجود در هوا متراکم می شود، دمای آن تا زیر نقطهٔ شبنم پایین می آید، هوا در معرض خشک کن ها قرار می گیرد یا هوا را تحت فشار قرار می دهد. برخلاف دستگاه رطوبت گیر، این وسیله به منظور تهیهٔ آب آشامیدنی طراحی شده است و در جاهایی که آب آشامیدنی کم باشد یا به دست آوردن آن بسیار مشکل باشد، بسیار مفید است، چراکه همیشه مقداری آب در هوا وجود دارد که می توان آن را استخراج کرد. دو روش اصلی مورد استفاده، سرد کردن و خشک کردن هستند.
استخراج آب از هوا به انرژی قابل توجهی نیاز دارد. به همین خاطر بیشتر روش های آن ناکارآمد هستند. اما برخی از روش های آن به تفاوت های دمای طبیعی متکی هستند و به منبع انرژی خارجی احتیاج ندارند. مطالعات زیست تقلید نشان می دهد که سوسک صحرای نامیب ( Stenocara gracilipes ) به طور طبیعی می تواند این کار را انجام دهد و نیاز خود را به آب از هوا تأمین می کند.
اینکاها با جمع آوری شبنم و انتقال آن به مخازن برای ذخیره و مصرف در آینده توانستند جامعه و نسل خود را حفظ کنند. مستندات تاریخی حاکی از آن است که از نرده های مِه جمع کُن استفاده شده است. این روش های سنتی معمولاً بازده خیلی کمی دارند و زمان زیادی برای تولید نیازمندند ولی در عوض نیازی به منبع انرژی خارجی به غیر از تغییرات دما در شرایط طبیعی ندارند. [ نیازمند منبع]
چندین مخترع، چاه های هوایی را به عنوان روشی برای به دست آوردن رطوبت از هوا توسعه داده اند.
بسیاری از تولیدکننده های آب از هوا به روشی مشابه به دستگاه رطوبت ساز عمل می کنند؛ هوا از روی کویل ( مارپیچ ) سرد انتقال می یابد و باعث می شود آب متراکم شود. میزان تولید آب به دمای محیط، رطوبت، میزان هوای عبور از کویل سرد و ظرفیت دستگاه برای خنک کردن کویل بستگی دارد. این سیستم ها دمای هوا را کاهش می دهند و این کار، خود باعث کاهش ظرفیت هوا در حمل بخار آب می شود. این رایج ترین فناوری در حال استفاده است، اما هنگامی که با برق مبتنی بر زغال سنگ کار کند، یکی از بدترین تأثیرات کربن تولیدشده از هر منبع آبی ( بیش از سه برابر مقدار کربن تولیدشده از فرایند آب شیرین کن اسمز معکوس ) را دارد و بیش از چهار برابر آبی را که می خواهد تأمین کند از ذخایر آبی ذوب خواهد کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستخراج آب از هوا به انرژی قابل توجهی نیاز دارد. به همین خاطر بیشتر روش های آن ناکارآمد هستند. اما برخی از روش های آن به تفاوت های دمای طبیعی متکی هستند و به منبع انرژی خارجی احتیاج ندارند. مطالعات زیست تقلید نشان می دهد که سوسک صحرای نامیب ( Stenocara gracilipes ) به طور طبیعی می تواند این کار را انجام دهد و نیاز خود را به آب از هوا تأمین می کند.
اینکاها با جمع آوری شبنم و انتقال آن به مخازن برای ذخیره و مصرف در آینده توانستند جامعه و نسل خود را حفظ کنند. مستندات تاریخی حاکی از آن است که از نرده های مِه جمع کُن استفاده شده است. این روش های سنتی معمولاً بازده خیلی کمی دارند و زمان زیادی برای تولید نیازمندند ولی در عوض نیازی به منبع انرژی خارجی به غیر از تغییرات دما در شرایط طبیعی ندارند. [ نیازمند منبع]
چندین مخترع، چاه های هوایی را به عنوان روشی برای به دست آوردن رطوبت از هوا توسعه داده اند.
بسیاری از تولیدکننده های آب از هوا به روشی مشابه به دستگاه رطوبت ساز عمل می کنند؛ هوا از روی کویل ( مارپیچ ) سرد انتقال می یابد و باعث می شود آب متراکم شود. میزان تولید آب به دمای محیط، رطوبت، میزان هوای عبور از کویل سرد و ظرفیت دستگاه برای خنک کردن کویل بستگی دارد. این سیستم ها دمای هوا را کاهش می دهند و این کار، خود باعث کاهش ظرفیت هوا در حمل بخار آب می شود. این رایج ترین فناوری در حال استفاده است، اما هنگامی که با برق مبتنی بر زغال سنگ کار کند، یکی از بدترین تأثیرات کربن تولیدشده از هر منبع آبی ( بیش از سه برابر مقدار کربن تولیدشده از فرایند آب شیرین کن اسمز معکوس ) را دارد و بیش از چهار برابر آبی را که می خواهد تأمین کند از ذخایر آبی ذوب خواهد کرد.
wiki: تولیدکننده آب از هوا