عقاب های طلایی معمولاً جفت خود را تا آخر عمر برمی گزینند. یک جفت زادآور در یک نمایش خواستگاری تشکیل می شود. این معاشقه شامل نمایش های موج دار توسط هر دو فرد می شود، به طوری که پرنده نر تکه ای از سنگ را برمی دارد و آن را رها می کند تا وارد یک شیرجه شیب دار شود و آن را در هوا بگیرد و مانور را ۳ بار یا بیشتر تکرار کند. ماده توده ای از زمین را می گیرد و به همان شکل آن را می ریزد و می گیرد. می توان از چوب های کوچک نیز در این نمایش استفاده کرد. در مقایسه با عقاب سرسفید، عقاب های طلایی سالانه نمایش های خواستگاری را تکرار نمی کنند ( که اعتقاد بر این است که پیوندهای جفت را تقویت می کند ) و به ندرت درگیر مارپیچ های رو به پایین با قفل کردن چنگال می شوند. [ ۱]
عقاب های طلایی معمولاً چندین آشیانه در قلمرو خود می سازند و به طور متناوب از آنها برای چندین سال استفاده می کنند. مناطق لانه سازی آنها با نظم شدید فاصله لانه مشخص می شود. [ ۲] در ۹ مطالعه دربارهٔ فاصله سالانه لانه ها، میانگین حداقل فاصله بین لانه ها از ۱۶ کیلومتر ( ۹٫۹ مایل ) در نروژ تا ۸ کیلومتر ( ۵٫۰ مایل ) در سوئیس متفاوت است. [ ۳] [ ۴] لانه در اسکاتلند ممکن است بین ۱۰ تا ۶۵ جفت در هر ۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع ( ۳۹۰ مایل مربع ) پیدا شود و میانگین بیش از ۲۰ جفت در هر منطقه یافت می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعقاب های طلایی معمولاً چندین آشیانه در قلمرو خود می سازند و به طور متناوب از آنها برای چندین سال استفاده می کنند. مناطق لانه سازی آنها با نظم شدید فاصله لانه مشخص می شود. [ ۲] در ۹ مطالعه دربارهٔ فاصله سالانه لانه ها، میانگین حداقل فاصله بین لانه ها از ۱۶ کیلومتر ( ۹٫۹ مایل ) در نروژ تا ۸ کیلومتر ( ۵٫۰ مایل ) در سوئیس متفاوت است. [ ۳] [ ۴] لانه در اسکاتلند ممکن است بین ۱۰ تا ۶۵ جفت در هر ۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع ( ۳۹۰ مایل مربع ) پیدا شود و میانگین بیش از ۲۰ جفت در هر منطقه یافت می شود.
