تولدت مبارک آقای رئیس جمهور. تولدت مبارک، آقای رئیس جمهور اجرایی بود که در روز شنبه نوزدهم ماه مه سال ۱۹۶۲، توسط مریلین مونرو بازیگر و خوانندهٔ سرشناس آمریکایی، برای رئیس جمهور آن روزگار ایالات متحده، جان اف کندی، و در جشن تولد ۴۵ سالگی او، خوانده شد. مریلین مونرو در این اجرا، با صدایی نرم و صمیمی[ ۱] ، شعر آهنگ سنتی و معروف «هپی بیرث دی تو یو» یا «تولدت مبارک» را، در حالی اجرا کرد که عبارت: «آقای رئیس جمهور» را، به جای نام کندی، وارد این شعر کرده بود.
مونرو این ترانه را با یک قطعه از آهنگ کلاسیک «سپاس برای یادگارها» ادامه داد، که برای این آهنگ نیز، اشعاری جدید که به طور خاص به اهداف کندی در دوران ریاست جمهوریش اشاره داشتند، نوشته شده بود.
سپاس از شما، آقای رئیس جمهور
به خاطر تمامی کارهایی که انجام داده اید
به خاطر نبردهایی که شما پیروز آن بوده اید
به خاطر مسیری که شما در زندگی آمریکایی گشوده اید
و به خاطر هزار هزار مشکلات ما که برطرف ساخته اید
ما از شما بسیار متشکریم
پس از این اجرا، رئیس جمهور کندی به صحنه آمد و در مورد این ترانه شوخی کرد، وی گفت: «من حالا می توانم از سیاست بازنشسته شوم، بعد از اینکه چنین اجرای شیرینی از آهنگ تولدت مبارک، بدین گوارائی به خاطر من خوانده شد. » اشاره او در ضمن به اجرای مونرو، لباس جلف و بامزهٔ او، و همچنین تصویر کلی که از او، به عنوان یک نماد سکسی وجود داشت، بود.
این آهنگ و اجرای مونرو از آن، به دلایل متعدد به یاد آورده می شوند. اول این که، این اجرا یکی از آخرین حضورهای مونرو قبل از مرگش، در یک مجمع بزرگ عمومی بود ( مونرو در پنجم اوت سال ۱۹۶۲، از دنیا رفت ) . علاوه بر این، شایعاتی که حکایت از رابطهٔ میان پرزیدنت کندی و مرلین مونرو داشتند، از موضوعاتی بود که همواره و به هر حال وجود داشت، و اجرای این آهنگ توسط مونرو، بدین معنا، لایه ای دیگر بخشید.
اجرای مونرو توسط پیانیست جاز، هنک جونز همراهی شد. البته این جشن، ده روز قبل از روز واقعی تولد چهل پنج سالگی کندی، که روز سه شنبه ۲۹ ماه مه بود، برگزار شد.
جشن تولد رئیس جمهور کندی در پارک میدان قدیمی مدیسون و در روز ۱۹ مهٔ سال ۱۹۶۲ برگزار شد و بیش از ۱۵٬۰۰۰ نفر از مردم، همراه با تعداد زیادی از مشاهیر و از جمله مرلین مونرو در این جشن حضور داشتند. جکی کندی در این مراسم حضور نداشت. لباسی که مونرو در این مراسم پوشیده بود، بسیار جلب توجه می کرد. این لباس از جنس حریر لطیف و به رنگ پوست بدن بود و بر روی آن ۲۵۰۰ عدد بلور کوهی ( الماس بدل ) دوخته شده بود. این لباس بسیار تنگ بود، طوریکه انگار به معنای واقعی کلمه، به بدن مونرو دوخته شده بود. او در زیر آن چیز دیگری نپوشیده بود. این لباس توسط ژان لوئی طراحی شده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمونرو این ترانه را با یک قطعه از آهنگ کلاسیک «سپاس برای یادگارها» ادامه داد، که برای این آهنگ نیز، اشعاری جدید که به طور خاص به اهداف کندی در دوران ریاست جمهوریش اشاره داشتند، نوشته شده بود.
سپاس از شما، آقای رئیس جمهور
به خاطر تمامی کارهایی که انجام داده اید
به خاطر نبردهایی که شما پیروز آن بوده اید
به خاطر مسیری که شما در زندگی آمریکایی گشوده اید
و به خاطر هزار هزار مشکلات ما که برطرف ساخته اید
ما از شما بسیار متشکریم
پس از این اجرا، رئیس جمهور کندی به صحنه آمد و در مورد این ترانه شوخی کرد، وی گفت: «من حالا می توانم از سیاست بازنشسته شوم، بعد از اینکه چنین اجرای شیرینی از آهنگ تولدت مبارک، بدین گوارائی به خاطر من خوانده شد. » اشاره او در ضمن به اجرای مونرو، لباس جلف و بامزهٔ او، و همچنین تصویر کلی که از او، به عنوان یک نماد سکسی وجود داشت، بود.
این آهنگ و اجرای مونرو از آن، به دلایل متعدد به یاد آورده می شوند. اول این که، این اجرا یکی از آخرین حضورهای مونرو قبل از مرگش، در یک مجمع بزرگ عمومی بود ( مونرو در پنجم اوت سال ۱۹۶۲، از دنیا رفت ) . علاوه بر این، شایعاتی که حکایت از رابطهٔ میان پرزیدنت کندی و مرلین مونرو داشتند، از موضوعاتی بود که همواره و به هر حال وجود داشت، و اجرای این آهنگ توسط مونرو، بدین معنا، لایه ای دیگر بخشید.
اجرای مونرو توسط پیانیست جاز، هنک جونز همراهی شد. البته این جشن، ده روز قبل از روز واقعی تولد چهل پنج سالگی کندی، که روز سه شنبه ۲۹ ماه مه بود، برگزار شد.
جشن تولد رئیس جمهور کندی در پارک میدان قدیمی مدیسون و در روز ۱۹ مهٔ سال ۱۹۶۲ برگزار شد و بیش از ۱۵٬۰۰۰ نفر از مردم، همراه با تعداد زیادی از مشاهیر و از جمله مرلین مونرو در این جشن حضور داشتند. جکی کندی در این مراسم حضور نداشت. لباسی که مونرو در این مراسم پوشیده بود، بسیار جلب توجه می کرد. این لباس از جنس حریر لطیف و به رنگ پوست بدن بود و بر روی آن ۲۵۰۰ عدد بلور کوهی ( الماس بدل ) دوخته شده بود. این لباس بسیار تنگ بود، طوریکه انگار به معنای واقعی کلمه، به بدن مونرو دوخته شده بود. او در زیر آن چیز دیگری نپوشیده بود. این لباس توسط ژان لوئی طراحی شده بود.
