توقیع حکم وقف

[ویکی فقه] حدیث زیر قسمتی از توقیع امام زمان (علیه السّلام) است که در جواب سؤال های ابوالحسین محمّد بن جعفر اسدی مرقوم داشته اند، که امام در این قسمت به حکم وقف اشاره می کند.
قال مولانا الامام المهدی (عجّل الله فرجه الشریف): «وَاَمّا ما سَاَلْتَ عَنْهُ مِنْ اَمْرِ الْوَقْفِ عَلی ناحِیَتِنا وَما یَجْعَلُ لَنا ثُمَّ یَحْتاجُ اِلَیْهِ صاحِبُهُ، فَکُلُّ ما لَمْ یُسَلَّمْ فَصاحِبُهُ فیهِ بِالْخِیارِ، وَکُلُّ ما سُلِّمَ فَلا خِیارَ فیهِ لِصاحِبِهِ، اِحْتاجَ اِلَیْهِ صاحِبُهُ اَوْ لَمْ یَحْتَجْ» از ما درباره ی این که فردی چیزی را برای ما وقف کرده، ولی خودش به آن محتاج شده است، پرسیده ای. حکم چنین فردی، این است که در آن چه برای ما وقف کرده، ولی تسلیم ما نکرده، مختار است و می تواند وقف را به هم بزند؛ ولی آن چه را، به خاطر تسلیم، وقفش مسلّم شده است، دیگر نمی تواند برگرداند، خواه به آن احتیاج داشته یا نداشته باشد. این عبارت، قسمتی از توقیع امام زمان (علیه السّلام) است که در جواب سؤال های ابوالحسین محمّد بن جعفر اسدی مرقوم داشته اند.
← تفاوت حکم وقف با دیگر معاملات
توقیع حسن عاقبت؛ توقیع مبنای محبت؛ توقیع پیروزی حق بر باطل؛ توقیع عاقبت به خیری؛ توقیع کیفیت درخواست حاجت؛ توقیع هدف بعثت؛ توقیع لازمه محبت اهل بیت؛ توقیع توحید و نفی غلو؛ توقیع نهی از تکلف؛ توقیع آزاردهندگان امام زمان؛ توقیع حکم منکرین امام زمان؛ توقیع نهی از شک؛ توقیع نهی از تشکیک؛ توقیع الگوی امام زمان؛ توقیع حرمت اموال مردم