توفیق در صبر

[ویکی فقه] توفیق در صبر (قرآن). صبر در برابر اذیتهای مخالفان، نیازمند امداد و توفیق الهی می باشد.
صبر در لغت به حبس، امساک و در محدودیت قرار دادن اطلاق میگردد؛ و در اصطلاح علم اخلاق به حفظ نفس از اضطراب، اعتراض و شکایت و همچنین به آرامش و طمأنینه گفته می شود. صبر موارد مختلفی دارد، از جمله: صبر در خوداری از سخن گفتن را "کتمان" و صبر در اجتناب از خوردن و آشامیدن را "صوم (روزه)" گویند.
صبر و توفیق الهی
واصبر وما صبرک الا بالله ولا تحزن علیهم ولا تک فی ضیق مما یمکرون.( صبر کن، و صبر تو فقط برای خدا و به توفیق خدا باشد! و بخاطر (کارهای) آنها، اندوهگین و دلسرد مشو! و از توطئه های آنها، در تنگنا قرار مگیر! ) (یعنی: صبر تو نیست مگر با امداد و کمک خدا و توفیق او. ) در این آیه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم را امر به صبر داده، بشارتش می دهد که این نیرو و توانایی که بر صبر دارد و می تواند این همه تلخی ها را در راه خدا بچشد، از خدای تعالی است، آری هر امری وقتی قابل امتثال است که مامور، قدرت بر امتثال آن را داشته باشد، خدای تعالی بعد از امر به صبرش خاطر نشان می سازد که قدرت بر این صبر داری، چون حول و قوه تو همه از پروردگار تو است، پس در اینکه فرمود: " و ما صبرک الا بالله" اشاره بهمین است که غم مخور، خدا تو را بر چنین صبری نیرو داده است.