[ویکی فقه] توصیه به تسلیم (قرآن). حضرت ابراهیم علیه السّلام و حضرت یعقوب علیه السّلام به فرزندانشان درباره تسلیم خدا بودن توصیه کردند.
حضرت ابراهیم علیه السّلام به فرزندانش، درباره تسلیم خدا بودن توصیه کرده است:و وصی بها ابرهیم بنیه و یعقوب یـبنی ان الله اصطفی لکم الدین فلا تموتن الا وانتم مسلمون.و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات عمر،) فرزندان خود را به این آیین، وصیت کردند (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند:) «فرزندان من! خداوند این آیین پاک را برای شما برگزیده است و شما، جز به آیین اسلام (تسلیم در برابر فرمان خدا) از دنیا نروید!» ضمیر «بها» می تواند به «ملة ابراهیم» در آیه ۱۳۰ و نیز می تواند به جمله «اسلمت» در آیه قبل برگردد. گفتنی است بازگشت هر دو فرض به یک معناست، زیرا آیین ابراهیم علیه السّلام تسلیم شدن در برابر خداوند است.
توصیه یعقوب به تسلیم
حضرت یعقوب علیه السّلام نیز به فرزندانش، درباره تسلیم خدا بودن توصیه کرده است:و وصی بها ابرهیم بنیه و یعقوب یـبنی ان الله اصطفی لکم الدین فلا تموتن الا وانتم مسلمون.و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات عمر،) فرزندان خود را به این آیین، وصیت کردند (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند: ) «فرزندان من! خداوند این آیین پاک را برای شما برگزیده است و شما، جز به آیین اسلام در برابر فرمان خدا
وصیت و سفارشی که در آخرین ایام عمر خود به فرزندانش نمود آن نیز نمونه بود، چنان که در آخرین آیه مورد بحث می خوانیم: ابراهیم و یعقوب فرزندان خود را در بازپسین لحظات عمر به این آئین پاک توحیدی وصیت کردند (و وصی بها ابراهیم بنیه و یعقوب). هر کدام به فرزندان خود گفتند: فرزندان من! خداوند این آئین توحید را برای شما برگزیده است (یا بنی ان الله اصطفی لکم الدین). بنابراین جز بر این آئین رهسپار نشوید و جز با قلبی مملو از ایمان و تسلیم جهان را وداع نگوئید (فلا تموتن الا و انتم مسلمون). قرآن با نقل وصیت ابراهیم گویا می خواهد این حقیقت را بازگو کند که شما انسان ها تنها مسئول امروز فرزندانتان نیستید، مسئول آینده آنها نیز می باشید تنها به هنگام چشم بستن از جهان نگران زندگی مادی فرزندانتان بعد از مرگتان نباشید، به فکر زندگی معنوی آنها نیز باشید. نه تنها ابراهیم چنین وصیتی کرد که فرزند زاده اش یعقوب نیز همین روش را از نیای خود ابراهیم اقتباس نمود و در بازپسین دم عمر، به فرزندانش گوشزد کرد که رمز پیروزی و موفقیت و سعادت در یک جمله کوتاه (تسلیم در برابر حق) خلاصه می شود.ذکر یعقوب از میان همه پیامبران در اینجا شاید برای این هدف باشد که به یهود و نصاری که هر کدام خود را به نوعی به یعقوب ارتباط می دادند بفهماند این آئین شرک آلودی که شما دارید، این عدم تسلیم خالص در برابر حق که برنامه شما را تشکیل می دهد، با روش کسی که خود را به او پیوند می دهید سازگار نیست. (و نحن له مسلمون) این جمله بیانی است برای عبادتی که در جمله: (بعد از من چه چیز را عبادت می کنید) از آن سؤال شده بود، و می رساند آن عبادت که فرزندان در پاسخ پدر گفتند، عبادت بهر قسم که پیش آید نیست، بلکه عبادت بر طریقه اسلام است.و در این پرسش و پاسخ روی هم رفته این معنا به چشم می خورد: که دین ابراهیم اسلام بوده، و دینی هم که فرزندان وی، یعنی اسحاق و یعقوب و اسماعیل و نواده های یعقوب، یعنی بنی اسرائیل و نواده های اسماعیل یعنی بنی اسماعیل خواهند داشت، اسلام است، و لا غیر، چه اسلام آن دینی است که ابراهیم از ناحیه پروردگارش آورده، و در ترک آن دین، و دعوت به غیر آن، احدی را دلیل و حجتی نیست.
حضرت ابراهیم علیه السّلام به فرزندانش، درباره تسلیم خدا بودن توصیه کرده است:و وصی بها ابرهیم بنیه و یعقوب یـبنی ان الله اصطفی لکم الدین فلا تموتن الا وانتم مسلمون.و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات عمر،) فرزندان خود را به این آیین، وصیت کردند (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند:) «فرزندان من! خداوند این آیین پاک را برای شما برگزیده است و شما، جز به آیین اسلام (تسلیم در برابر فرمان خدا) از دنیا نروید!» ضمیر «بها» می تواند به «ملة ابراهیم» در آیه ۱۳۰ و نیز می تواند به جمله «اسلمت» در آیه قبل برگردد. گفتنی است بازگشت هر دو فرض به یک معناست، زیرا آیین ابراهیم علیه السّلام تسلیم شدن در برابر خداوند است.
توصیه یعقوب به تسلیم
حضرت یعقوب علیه السّلام نیز به فرزندانش، درباره تسلیم خدا بودن توصیه کرده است:و وصی بها ابرهیم بنیه و یعقوب یـبنی ان الله اصطفی لکم الدین فلا تموتن الا وانتم مسلمون.و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات عمر،) فرزندان خود را به این آیین، وصیت کردند (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند: ) «فرزندان من! خداوند این آیین پاک را برای شما برگزیده است و شما، جز به آیین اسلام در برابر فرمان خدا
وصیت و سفارشی که در آخرین ایام عمر خود به فرزندانش نمود آن نیز نمونه بود، چنان که در آخرین آیه مورد بحث می خوانیم: ابراهیم و یعقوب فرزندان خود را در بازپسین لحظات عمر به این آئین پاک توحیدی وصیت کردند (و وصی بها ابراهیم بنیه و یعقوب). هر کدام به فرزندان خود گفتند: فرزندان من! خداوند این آئین توحید را برای شما برگزیده است (یا بنی ان الله اصطفی لکم الدین). بنابراین جز بر این آئین رهسپار نشوید و جز با قلبی مملو از ایمان و تسلیم جهان را وداع نگوئید (فلا تموتن الا و انتم مسلمون). قرآن با نقل وصیت ابراهیم گویا می خواهد این حقیقت را بازگو کند که شما انسان ها تنها مسئول امروز فرزندانتان نیستید، مسئول آینده آنها نیز می باشید تنها به هنگام چشم بستن از جهان نگران زندگی مادی فرزندانتان بعد از مرگتان نباشید، به فکر زندگی معنوی آنها نیز باشید. نه تنها ابراهیم چنین وصیتی کرد که فرزند زاده اش یعقوب نیز همین روش را از نیای خود ابراهیم اقتباس نمود و در بازپسین دم عمر، به فرزندانش گوشزد کرد که رمز پیروزی و موفقیت و سعادت در یک جمله کوتاه (تسلیم در برابر حق) خلاصه می شود.ذکر یعقوب از میان همه پیامبران در اینجا شاید برای این هدف باشد که به یهود و نصاری که هر کدام خود را به نوعی به یعقوب ارتباط می دادند بفهماند این آئین شرک آلودی که شما دارید، این عدم تسلیم خالص در برابر حق که برنامه شما را تشکیل می دهد، با روش کسی که خود را به او پیوند می دهید سازگار نیست. (و نحن له مسلمون) این جمله بیانی است برای عبادتی که در جمله: (بعد از من چه چیز را عبادت می کنید) از آن سؤال شده بود، و می رساند آن عبادت که فرزندان در پاسخ پدر گفتند، عبادت بهر قسم که پیش آید نیست، بلکه عبادت بر طریقه اسلام است.و در این پرسش و پاسخ روی هم رفته این معنا به چشم می خورد: که دین ابراهیم اسلام بوده، و دینی هم که فرزندان وی، یعنی اسحاق و یعقوب و اسماعیل و نواده های یعقوب، یعنی بنی اسرائیل و نواده های اسماعیل یعنی بنی اسماعیل خواهند داشت، اسلام است، و لا غیر، چه اسلام آن دینی است که ابراهیم از ناحیه پروردگارش آورده، و در ترک آن دین، و دعوت به غیر آن، احدی را دلیل و حجتی نیست.
wikifeqh: توصیه_به_تسلیم_(قرآن)