توسل حضرت یوسف به هم زندانی خود

[ویکی فقه] توسل حضرت یوسف به هم زندانی خود (شبهه). در داستان حضرت یوسف (علیه السّلام) آ مده که ایشان از هم زندانی خود که آزاد می شد، درخواست نمود تا نزد صاحبش (یعنی پادشاه مصر) از وی یاد کند. حال این شبهه پیش می آید که آیا این درخواست حضرت، توسل محسوب می شود؟ همچنین چرا حضرت یوسف از این درخواست خود پشیمان شد و از خداوند طلب بخشش کرد؟ این پشیمانی نشان می دهد توسل آن حضرت به غیر خداوند نیز اشکال داشته است. در این مقاله به بررسی این شبهات می پردازیم.
متن آیه ای مورد نظر، که درخواست حضرت یوسف (علیه السّلام) را بیان می کند، این است: «وَ قالَ لِلَّذی ظَنَّ اَنَّهُ ناجٍ مِنْهُمَا اذْکُرْنی عِنْدَ رَبِّکَ فَاَنْساهُ الشَّیْطانُ ذِکْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِی السِّجْنِ بِضْعَ سِنینَ؛
یوسف/سوره۱۲، آیه۴۲.
نخستین مطلب مورد دقت در آیه مبارکه مورد بحث این است که توسل حضرت یوسف (علیه السّلام)، توسل اصطلاحی در علم کلام نیست، بلکه از نوع توسل عرفی است که در میان مردم فراوان دیده می شود و سنت الهی در عالم خلقت بر همین روش استوار بوده و تا قیامت نیز بر همین منوال خواهد بود.
← معنای توسل
پیشیمانی حضرت یوسف (علیه السّلام) و گریه آن حضرت در خود آیه مبارکه و آیات بعد از آن نیامده؛ بلکه این مطلب در چند روایت ذکر شده که سند معتبر ندارند.
← روایت امام صادق
...