توسعه سریع نرم افزار ( RAD ) ( انگلیسی: Rapid application development ) یک عنوان کلی برای اشاره به جایگزین های معمول مدل آبشاری توسعه نرم افزار و همچنین به عنوان نامی برای رویکرد جیمز مارتین برای توسعه سریع است. به طور کلی، رویکرد RAD به توسعه نرم افزار تأکید کمتری بر برنامه ریزی و تمرکز بیشتری بر فرایند دارد. در قیاس با مدل آبشاری که در آن تعریف دقیق مشخصات قبل از ورود به مرحله توسعه، خواسته می شود. رویکرد RAD تأکید بیشتری بر سازگاری و ضرورت تنظیم نیازمندی ها در پاسخ به دانش به دست آمده در پیشرفت پروژه می کند. نمونه های اولیه اغلب در کنار و در برخی مواقع به جای طراحی مشخصات استفاده می شوند.
RAD به خصوص مناسب ( البته نه محدود به ) توسعه نرم افزارهایی است که توسط نیازمندی های رابط کاربری هدایت می شوند. سازندگان رابط گرافیکی کاربر اغلب به نام ابزار توسعه سریع نرم افزار، شناخته می شوند. روش های دیگر برای توسعه سریع شامل روش های چالاک و مدل مارپیچ است.
توسعه سریع نرم افزار در پاسخ به فرایندهای توسعه یافته در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ مانند روش های ساختاری تجزیه و تحلیل سیستم و دیگر مدل های آبشاری به وجود آمد. یکی از مشکلات این روش ها این است که آن ها بر اساس مدل سنتی مهندسی مورد استفاده برای طراحی و ساخت چیزهایی مانند پل ها و ساختمان ها، پایه گذاری شده اند. نرم افزار ذاتاً نوع دیگری از محصول است. نرم افزار می تواند شدیداً کل فرایند مورد استفاده برای حل یک مشکل را تغییر دهد. در نتیجه، دانش به دست آمده از فرایند توسعه خود می تواند بازخوردی باشد برای تعیین نیازمندی ها و طراحی راه حل. [ ۱] راه حل روش آبشاری برای حل این مسئله این بود که نیازمندی ها و برنامه ریزی برای پیاده سازی آن ها به شکل صلبی تعیین شوند و فرایندی داشته باشیم که از تغییر هر یک از آن ها اجتناب کند. رویکرد جدید RAD از سوی دیگر فرایند توسعه نرم افزار را به عنوان فرایندی دانش محور به رسمیت می شناسد؛ و به دنبال توسعه فرایندهای انعطاف پذیری است که دانش به دست آمده در طول عمر پروژه را برای ابداع دوباره راه حل مورد استفاده قرار می دهد.
اولین RAD جایگزین توسعه Barry Boehm توسعه داده شد و به عنوان مدل مارپیچ شناخته می شود. روش Boehm و دیگر روش های RAD پس از آن تاکیید بیشتری بر توسعه نمونهٔ اولیه به جای مشخصات صلب طراحی دارند و در مواردی هم نمونهٔ اولیه را جایگزین این مشخصات صلب طراحی می دانند. نمونه های اولیه مزایای زیادی نسبت به مشخصات سنتی دارند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفRAD به خصوص مناسب ( البته نه محدود به ) توسعه نرم افزارهایی است که توسط نیازمندی های رابط کاربری هدایت می شوند. سازندگان رابط گرافیکی کاربر اغلب به نام ابزار توسعه سریع نرم افزار، شناخته می شوند. روش های دیگر برای توسعه سریع شامل روش های چالاک و مدل مارپیچ است.
توسعه سریع نرم افزار در پاسخ به فرایندهای توسعه یافته در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ مانند روش های ساختاری تجزیه و تحلیل سیستم و دیگر مدل های آبشاری به وجود آمد. یکی از مشکلات این روش ها این است که آن ها بر اساس مدل سنتی مهندسی مورد استفاده برای طراحی و ساخت چیزهایی مانند پل ها و ساختمان ها، پایه گذاری شده اند. نرم افزار ذاتاً نوع دیگری از محصول است. نرم افزار می تواند شدیداً کل فرایند مورد استفاده برای حل یک مشکل را تغییر دهد. در نتیجه، دانش به دست آمده از فرایند توسعه خود می تواند بازخوردی باشد برای تعیین نیازمندی ها و طراحی راه حل. [ ۱] راه حل روش آبشاری برای حل این مسئله این بود که نیازمندی ها و برنامه ریزی برای پیاده سازی آن ها به شکل صلبی تعیین شوند و فرایندی داشته باشیم که از تغییر هر یک از آن ها اجتناب کند. رویکرد جدید RAD از سوی دیگر فرایند توسعه نرم افزار را به عنوان فرایندی دانش محور به رسمیت می شناسد؛ و به دنبال توسعه فرایندهای انعطاف پذیری است که دانش به دست آمده در طول عمر پروژه را برای ابداع دوباره راه حل مورد استفاده قرار می دهد.
اولین RAD جایگزین توسعه Barry Boehm توسعه داده شد و به عنوان مدل مارپیچ شناخته می شود. روش Boehm و دیگر روش های RAD پس از آن تاکیید بیشتری بر توسعه نمونهٔ اولیه به جای مشخصات صلب طراحی دارند و در مواردی هم نمونهٔ اولیه را جایگزین این مشخصات صلب طراحی می دانند. نمونه های اولیه مزایای زیادی نسبت به مشخصات سنتی دارند:
wiki: توسعه سریع نرم افزار