توسعه حکم کتاب مقدس عبری

توسعه حکم یا قانون کتاب مقدس عبری ( انگلیسی: Development of the Hebrew Bible canon ) در مورد اینکه حکم کتاب مقدس عبری چه زمانی ثابت شده است، اجماع علمی وجود ندارد. برخی از محققان استدلال می کنند که توسط دودمان حشمونیان[ ۱] در حالی که دیگران استدلال می کنند که تا قرن دوم پس از میلاد یا حتی بعد از آن ثابت نشده بود. [ ۲]
کتاب مکابیان دوم که خود بخشی از قانون یهود نیست، نحمیا ( حدود ۴۰۰ پ. م ) را چنین توصیف می کند که «کتابخانه ای تأسیس کرد و کتاب هایی در مورد پادشاهان و پیامبران و نوشته های داوود و نامه های پادشاهان دربارهٔ هدایای نذری» را جمع آوری کرد. ( 2:13–15 ) . کتاب نحمیا پیشنهاد می کند که کوهن کاتب عزرا، تورات را از اسیران یهودی در بابل دریافت کرد و به اورشلیم و معبد دوم اورشلیم بازگرداند. ( ۸–۹ ) تقریباً در همان دوره زمانی. مکابیان ۱ و ۲ پیشنهاد می کنند که یهودای مکابی ( حدود ۱۶۷ پ. م ) همچنین کتاب های مقدس را جمع آوری کرده است ( 3:42–50, & verse=2:13–15& src=NRSV 2:13–15, 15:6–9 ) .
یهودیت خاخامی ۲۴ کتاب متن مازورتی را نسخه معتبر تنخ یا کتاب مقدس عبری می شناسد. [ ۳]