توسعه ازمون محور

توسعه آزمون محور. توسعهٔ آزمون محور ( به انگلیسی: Test - driven development ) یک فرایند توسعهٔ نرم افزاری است که بر پایه تکرار یک سری دوره های خیلی کوتاه توسعه قرار دارد: ابتدا برنامه نویس یک مورد آزمایشی ( در ابتدا دارای شکست ) برای بهبود مطلوب یا ایجاد قابلیت جدید می نویسد، سپس کمترین مقدار تغییرات کدی را که باعث قبول شدن آزمایش می شود می نویسد، سپس کد جدید را با استانداردهای قابل قبول سازماندهی مجدد می کند.
یک مهندس نرم افزار آمریکایی به نام کنت بک، که توسعه یا «بازکشف» این روش را به وی نسبت می دهند، در سال ۲۰۰۳ اظهار داشت که TDD طرح های ساده و الهام بخش اعتماد به نفس را تشویق می کند.
Test - driven development مربوط به مفاهیم آزمون - برای اولین بار ( test - first programming concepts ) برنامه نویسی و شدید برنامه نویسی ( extreme programming ) است که در سال ۱۹۹۹[ ۱] مطرح شد اما اخیراً علاقه بیشتری را نسبت به خود ایجاد کرده است. [ ۲]
برنامه نویسان همین طور می توانند این مفهوم را برای بهبود و اشکال زدایی کد میراث تهیه شده با روش های قدیمی تر به کار گیرند. [ ۳]
در این روش، نرم افزار به صورت تدریجی توسعه می یابد. ابتدا تست ها و سناریوهای آزمونی تعریف می شوند که بر اساس نیازمندی ها و اهداف مشتریان تعیین می شوند. سپس، با نوشتن کدی ساده که تست ها را برآورده کند، پروسه توسعه آغاز می شود. در این مرحله، کد نوشته شده تنها کافیست تا تست ها با موفقیت اجرا شوند و همچنین ممکن است کد اولیه به صورت موقتی باشد. سپس، با ادغام قطعات کد جدید و با تضمین عبور تست ها، کد قابل اجرا و نهایی تولید می شود. این روند تکرار می شود تا نرم افزار به صورت کامل و با تمامی ویژگی ها و تست ها توسعه یابد.
استفاده از توسعه مبتنی بر آزمون برای بهبود کیفیت و قابلیت اطمینان نرم افزارها و افزایش سرعت توسعه بهره مندی های قابل توجهی دارد. مطالعات و پژوهش های انجام شده نشان می دهند که استفاده از توسعه مبتنی بر آزمون منجر به کاهش خطاها، اشکالات و باگ های نرم افزار، افزایش کیفیت و عملکرد آن، کاهش هزینه های ناشی از خطاها و تست های دستی و افزایش رضایت کاربران می شود. [ ۴] [ ۵]
یکی از مزیت های توسعه مبتنی بر آزمون، امکان شناسایی و رفع مشکلات نرم افزار در مراحل ابتدایی توسعه است. با تعریف تست ها و سناریوهای آزمون، احتمال وقوع خطاها و نقص ها در نرم افزار کاهش می یابد و توسعه دهندگان قادر به شناسایی و رفع این مشکلات در مراحل زودهنگام هستند. این امر باعث می شود که هزینه و زمان موردنیاز برای تصحیح خطاها در مراحل بعدی توسعه کاهش یابد و در نتیجه نرم افزار با کیفیت تر و پایدارتری تحویل داده شود.