توزیع و رشد جمعیت

توزیع و رشد جمعیت:جمعیت در سراسر جهان به صورت کاملاً نا منظمی پراکنده شده است. بیش از یک چهارم خشکی های جهان خالی از سکنه است یا تراکم جمعیت بسیار پایینی دارد. حداقل یک چهارم مناطق جهان نیز دارای جمعیتی با تراکم ۱۰ نفر در کیلومتر و بیشتر می باشد.
عمده تمرکز جمعیت در این نواحی به شرق آسیا و شبه قاره هند و اروپا تعلق دارد که بیش از نیمی از جمعیت جهان را در خود جای داده اند، چین و هند که در نقشهٔ جمعیت خود نمایی می کنند مجموعاً حدود دو پنجم جمعیت جهان را به خود اختصاص داده اند.
در خلال نیمه دوم قرن بیستم، جمعیت جهان با رشدی فزاینده و بیش از هر زمانی افزایش یافته است. در حالی که تا سال ۱۸۰۴ جمعیت جهان هیچ گاه به مرز یک میلیارد نفر نرسیده بود. ۱۲۳ سال طول کشید تا در سال ۱۹۲۷ این میزان به دو میلیارد نفر برسد. سپس در عرض ۳۳ سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۰ به سه میلیارد نفر و ۱۴ سال بعد به ۴ میلیارد و ۱۳ سال بعد به ۵ میلیارد و در سال ۱۹۹۹ از حد ۶ میلیارد نیز بیشتر شد. با این حال پیش بینی می شود که تا سال ۲۰۵۰ حدود ۳ میلیارد نفر به این عدد اضافه شود.
از سال ۱۹۵۰ رشد جمعیت به صورتی کاملاً نابرابر در قاره های جهان توزیع شده است. در حالی که تعداد جمعیت در طی ۵۰ سال گذشته به شدت افزایش یافته است و به طور مثال در نواحی توسعه نیافته، به ویژه جنوب و جنوب شرقی آسیا، تا ۸۹ درصد بر میزان جمعیت افزوده شده، جمعیت کشورها ی اروپایی تقریباً ثابت مانده است و نسبت افراد مسن و سالخورده به سرعت در این کشور رو به افزایش است. اگر چه چین و هند به تنهایی بیش از یک سوم جمعیت جهان را به خود اختصاص داده اند. اما بیشترین میزان رشد جمعیت متعلق به کشورهای نیمه صحرایی آفریقا است. آخرین داده های آماری در مورد رشد جمعیت کشورها حاکی از ادامه تقابل بین کشورهای پیشرفته و توسعه نیافته است. رشد سالانه یک و نیم درصد یا بیشتر در کشورهای آمریکای لاتین، افریقا و نیمه جنوبی آسیا کاملاً عادی است. تعدادی از کشورها نیز از مرز سه درصد گذشته اند که اگر به همین ترتیب ادامه پیدا کند جمعیت آنها در طی ۲۳ سال به دو برابر خواهد رسید.