توزیع هوا از مسیر زیر کف ساختمان ( UFAD ) ، یک استراتژی توزیع هوا برای تأمین تهویه فضا در ساختمان به عنوان بخشی از طراحی سیستم ( HVAC ) است.
سیستم های UFAD از یک فضای تأمین زیر کف، واقع در بین دال بتنی سازه و سیستم کف کاذب، برای تهویه هوا از افشانه های کف به ناحیه اشغال شده ساختمان استفاده می نمایند. لایه بندی حرارتی از مشخصات اینگونه سیستم ها است که نسبت به سیستم های هوایی سنتی ( OH ) ، از لحاظ ترموستاتیکی بالاتر است. مشخصات بار سرمایش UFAD متفاوت از سیستم OH سنتی است که به علت تأثیر کف کاذب می باشد. سیستم UFAD دارای پیک بار سرمایشی بالاتر نسبت به OH است. این سیستم مزایای بسیاری نسبت به روش های سنتی دارا می باشد. این مزایا عبارتند از انعطاف پذیری طراحی، ارتقاء حرارت، ارتقاء راندمان و بازده سیستم تهویه، ارتفاء بازده انرژی در آب و هوای مناسب و کاهش هزینه های تعمیرات نگهداری. غالباً از UFAD در ساختمان های ادرای، مخصوصاً ساختمان هایی که در طول کاربری امکان تغییر پلان وجود دارد استفاده می گردد. UFAD برای انواع ساختمان ها از جمله ساختمان های تجاری، اموزشگاه ها، کلیسا، فرودگاه، موزه و کتابخانه و … مناسب است. ساختمان های مهمی که در آمریکای شمالی از این سیستم استفاده می نمایند شامل ساختمان نیویورک تایمز، بانک برج آمریکا و ساختمان فدرال سانفرانسیسکو هستند.
فاز ساخت سیستم های UFAD شامل آب بندی برای جلوگیری از نشت هوا بایستی بسیار دقیق انجام گیرد.
سیستم UFAD بر اساس واحدهای مدیریت هوا برای فیلترسازی و تهویهٔ هوا هستند. در حالیکه در سیستم هوایی معمولاً از داکت برای توزیع هوا استفاده می نمایند، سیستم های UFAD از فضا ( Plenum ) زیر کف که با نصب یک کف کاذب شکل می گیرد استفاده می نمایند. این Plenum معمولاً در ۴۶/۰× ۳/۰ متر بالای دال بتنی سازه است. به عنوان خروجی معمولاً از افشانه های کف استفاده می نمایند. رایج ترین آرایش این سیستم از یک واحد مدیریت هوای مرکزی از Plenum تا افشانه های کف تشکیل شده است. در روش های دیگری می توان از واحدهای ترمینال فن در خروجی ها، داکت های زیر کف، هواکش های دسکتاپ یا اتصالات برای سیستم های کنترل محیطی شخصی استفاده کرد.
لایه بندی حرارتی نتیجه فرایند لایه بندی هوای داخلی مطابق با چگالی نسبی است. لایه هوایی، حاصل یک گرادیان عمودی با چگالی بالا است که در آن هوای سرد در زیر و هوای گرم در بالا قرار می گیرد. از آنجا که هوا طبیعتاً دارای حرکت همرفتی است، از لایه بندی بیشتر برای سیستم های سرمایشی استفاده می شود. در طراحی یک سیستم UFAD، هوای تهویه شده در بخش پایین اتاق باقی می ماند، در حالی که منابع حرارتی مثل ساکنان و تجهیزات، فضای حرارتی را ایجاد می نماید که آلاینده ها را به سمت سقف برده و از آنجا به هوای بیرون هدایت می نماید. لایه بندی دمای ایجاد شده در این سیستم دارای تنظیمات فضایی نیز می باشد. اکثر بدن ساکنان سردتر از دما در ارتفاع ترموستات است، بنابراین این دستورالعمل پیش نهاد می نماید که نقطه تنظیم ترموستات بیش از سیستم های سنتی تنظیم گردد. استراتژی تهویهٔ خروجی ها را کنترل می نماید تا ترکیب هوای عرضه شده و هوای اتاق کمتر از ارتفاع تنفس در فضا باشد. در بالای این ارتفاع، لایه بندی و هوای آلوده وجود دارد، هوایی که ساکنان تنفس می نمایند دارای آلاینده های کمتری نسبت به سیستم های سنتی است. راندمان تهویه سیستم های UFAD به عوامل متعددی چون ارتفاع سقف، مشخصات افشانه ها، تعداد افشانه ها، دمای هوای عرضه شده، دبی هوای کلی، بار سرمایشی و حالت تهویه بستگی دارد. نشان داده شده است که افشانه های چرخشی و سطح روزنه دار باعث کمتر شدن سرعت هوا در ناحیه اشغال شده می شوند، در حالی که افشانه های خطی سرعت بیشتری را حاصل می نمایند که می تواند باعث اختلال سیستم شود. علاوه بر این، افشانه های کف یک المان، کنترل شخصی اضافه می نمایند و کاربران می تواند میزان هوایی که افشانه تحویل می دهد را از طریق چرخاندن بخش بالای افشانه تنظیم نمایند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیستم های UFAD از یک فضای تأمین زیر کف، واقع در بین دال بتنی سازه و سیستم کف کاذب، برای تهویه هوا از افشانه های کف به ناحیه اشغال شده ساختمان استفاده می نمایند. لایه بندی حرارتی از مشخصات اینگونه سیستم ها است که نسبت به سیستم های هوایی سنتی ( OH ) ، از لحاظ ترموستاتیکی بالاتر است. مشخصات بار سرمایش UFAD متفاوت از سیستم OH سنتی است که به علت تأثیر کف کاذب می باشد. سیستم UFAD دارای پیک بار سرمایشی بالاتر نسبت به OH است. این سیستم مزایای بسیاری نسبت به روش های سنتی دارا می باشد. این مزایا عبارتند از انعطاف پذیری طراحی، ارتقاء حرارت، ارتقاء راندمان و بازده سیستم تهویه، ارتفاء بازده انرژی در آب و هوای مناسب و کاهش هزینه های تعمیرات نگهداری. غالباً از UFAD در ساختمان های ادرای، مخصوصاً ساختمان هایی که در طول کاربری امکان تغییر پلان وجود دارد استفاده می گردد. UFAD برای انواع ساختمان ها از جمله ساختمان های تجاری، اموزشگاه ها، کلیسا، فرودگاه، موزه و کتابخانه و … مناسب است. ساختمان های مهمی که در آمریکای شمالی از این سیستم استفاده می نمایند شامل ساختمان نیویورک تایمز، بانک برج آمریکا و ساختمان فدرال سانفرانسیسکو هستند.
فاز ساخت سیستم های UFAD شامل آب بندی برای جلوگیری از نشت هوا بایستی بسیار دقیق انجام گیرد.
سیستم UFAD بر اساس واحدهای مدیریت هوا برای فیلترسازی و تهویهٔ هوا هستند. در حالیکه در سیستم هوایی معمولاً از داکت برای توزیع هوا استفاده می نمایند، سیستم های UFAD از فضا ( Plenum ) زیر کف که با نصب یک کف کاذب شکل می گیرد استفاده می نمایند. این Plenum معمولاً در ۴۶/۰× ۳/۰ متر بالای دال بتنی سازه است. به عنوان خروجی معمولاً از افشانه های کف استفاده می نمایند. رایج ترین آرایش این سیستم از یک واحد مدیریت هوای مرکزی از Plenum تا افشانه های کف تشکیل شده است. در روش های دیگری می توان از واحدهای ترمینال فن در خروجی ها، داکت های زیر کف، هواکش های دسکتاپ یا اتصالات برای سیستم های کنترل محیطی شخصی استفاده کرد.
لایه بندی حرارتی نتیجه فرایند لایه بندی هوای داخلی مطابق با چگالی نسبی است. لایه هوایی، حاصل یک گرادیان عمودی با چگالی بالا است که در آن هوای سرد در زیر و هوای گرم در بالا قرار می گیرد. از آنجا که هوا طبیعتاً دارای حرکت همرفتی است، از لایه بندی بیشتر برای سیستم های سرمایشی استفاده می شود. در طراحی یک سیستم UFAD، هوای تهویه شده در بخش پایین اتاق باقی می ماند، در حالی که منابع حرارتی مثل ساکنان و تجهیزات، فضای حرارتی را ایجاد می نماید که آلاینده ها را به سمت سقف برده و از آنجا به هوای بیرون هدایت می نماید. لایه بندی دمای ایجاد شده در این سیستم دارای تنظیمات فضایی نیز می باشد. اکثر بدن ساکنان سردتر از دما در ارتفاع ترموستات است، بنابراین این دستورالعمل پیش نهاد می نماید که نقطه تنظیم ترموستات بیش از سیستم های سنتی تنظیم گردد. استراتژی تهویهٔ خروجی ها را کنترل می نماید تا ترکیب هوای عرضه شده و هوای اتاق کمتر از ارتفاع تنفس در فضا باشد. در بالای این ارتفاع، لایه بندی و هوای آلوده وجود دارد، هوایی که ساکنان تنفس می نمایند دارای آلاینده های کمتری نسبت به سیستم های سنتی است. راندمان تهویه سیستم های UFAD به عوامل متعددی چون ارتفاع سقف، مشخصات افشانه ها، تعداد افشانه ها، دمای هوای عرضه شده، دبی هوای کلی، بار سرمایشی و حالت تهویه بستگی دارد. نشان داده شده است که افشانه های چرخشی و سطح روزنه دار باعث کمتر شدن سرعت هوا در ناحیه اشغال شده می شوند، در حالی که افشانه های خطی سرعت بیشتری را حاصل می نمایند که می تواند باعث اختلال سیستم شود. علاوه بر این، افشانه های کف یک المان، کنترل شخصی اضافه می نمایند و کاربران می تواند میزان هوایی که افشانه تحویل می دهد را از طریق چرخاندن بخش بالای افشانه تنظیم نمایند.
