توزیع درامد

توزیع درآمد. در علم اقتصاد، توزیع درآمد ( به انگلیسی:income distribution ) شامل نحوه توزیع کل تولید ناخالص داخلی یک کشور در بین جمعیت آن می شود. [ ۱] نظریه اقتصادی و سیاست اقتصادی مدت هاست که درآمد و توزیع آن را به عنوان یک موضوع اصلی و درخور توجه در نظر گرفته است. توزیع نابرابر درآمد باعث نابرابری اقتصادی می شود و تقریباً یک مسئله مهم و اصلی در همه کشورهای جهان است. [ ۲]
اقتصاددانان کلاسیک مانند آدام اسمیت ( ۱۷۲۳–۱۷۹۰ ) ، توماس مالتوس ( ۱۷۶۶–۱۸۳۴ ) ، و دیوید ریکاردو ( ۱۷۷۲–۱۸۲۳ ) توجه خود را بر توزیع درآمد عاملی، [ en ۱] یعنی توزیع درآمد بین عوامل اولیه تولید ( زمین، کار و سرمایه ) متمرکز کردند. اقتصاددانان مدرن به مسائل توزیع درآمد نیز پرداخته اند، اما بیشتر بر توزیع درآمد بین افراد و خانوارها تمرکز کرده اند. نگرانی های مهم نظری و سیاستی شامل تعادل بین نابرابری درآمد و رشد اقتصادی و رابطه اغلب معکوس آنها است. [ ۳]
منحنی لورنتس می تواند نشان دهنده توزیع درآمد در یک جامعه باشد. منحنی لورنتس ارتباط نزدیکی با معیارهای نابرابری درآمد، مانند ضریب جینی دارد.
مفهوم نابرابری با مفاهیمی چون فقر[ ۴] و عدالت توزیعی تمایز دارد. معیارهای نابرابری درآمد[ en ۲] ( یا معیارهای توزیع درآمد ) توسط دانشمندان علوم اجتماعی برای اندازه گیری توزیع درآمد و نابرابری اقتصادی بین شرکت کنندگان در یک اقتصاد خاص، مانند اقتصاد یک کشور خاص یا به طور کلی در کل جهان استفاده می شود. در حالی که نظریه های مختلف ممکن است سعی کنند چگونگی ایجاد نابرابری درآمد را توضیح دهند، معیارهای نابرابری درآمد به سادگی یک سامانه اندازه گیری را ارائه می دهند که برای تعیین پراکندگی درآمدها استفاده می شود.
از آنجایی که شکاف زیادی بین حساب های ملی ( که بر کل اقتصاد کلان متمرکز است ) و مطالعات نابرابری ( که بر توزیع ثروت تمرکز دارند ) وجود دارد. برخی مشکلات و محدودیت ها در اندازه گیری نابرابری به وجود آمده است.
فقدان یک معیار جامع در مورد اینکه چگونه درآمد قبل از اعمال مالیات با درآمد پس از اعمال مالیات متفاوت است، ارزیابی چگونگی تأثیر بازتوزیع دولت بر نابرابری را دشوار می کند.
دیدگاه روشنی در مورد اینکه چگونه روندهای بلندمدت تمرکز درآمد توسط تغییرات عمده ای چون مشارکت زنان در نیروی کار شکل می گیرد، وجود ندارد.