تورات در قران

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تورات در قرآن. در ادبیاتِ معارف اسلامی، تورات نام کتاب آسمانی حضرت موسی علیه السّلام است. مباحث مربوط به تاریخ ، آموزه ها و تحولات تورات بازتاب گسترده ای در قرآن ، احادیث و منابع اسلامی یافته است. بر اساس دیدگاه رایج اسلامی، تورات نازل شده بر حضرت موسی علیه السّلام در طول تاریخ دچار تغییر و تحول شده و نسخه کنونی با آن تفاوت زیادی دارد.
درباره عربی یا عِبری بودن و نیز اشتقاق و ساختارواژه تورات اختلاف است؛ فرهنگ نویسانی مانند فراهیدی (م. ۱۷۰ ق.)؛ ابن دُرَید (م. ۳۲۱ ق.) و ابن فارِس (م. ۳۹۵ ق.) که آن را در کتاب های خود نیاورده اند به احتمال زیاد تورات را از واژگان عبری دانسته اند. زَجّاج (م. ۳۱۱ ق.) از اتفاق پژوهشگران بر عبری بودن آن و زبیدی (م. ۱۲۰۵ ق.) از محتمل بودن آن سخن گفته و برخی واژه پژوهان قرآنی مانند آرتور جِفری و مصطفوی بر عبری بودن آن تصریح کرده اند. به نوشته آرتور جفری از زمان «ماراچی» دانشمندان غربی بر این باورند که واژه تورات از عبری به عربی راه یافته است. در مقابل، فرّاء (م. ۲۷۰ ق.)؛ سیبویه (م. ۱۸۰ ق.) و مبرّد (م. ۲۸۵ ق.) آن را از واژگان عربی، از ریشه «و ـ ر ـ ی» (وَرَت النار: آتش برافروخته شد)؛ به معنای نور و روشنایی و سبب نامگذاری تورات به این نام را روشنگر و هدایتگر بودن آموزه های آن دانسته اند. راغب اصفهانی (م. ۵۰۲ ق.) و فیروزآبادی (م. ۸۱۷ ق.) بی هیچ پرسشی این دیدگاه را پذیرفته اند. ابن منظور (م. ۷۱۱ ق.) آن را به شکل مبسوط گزارش کرده و زبیدی (م. ۱۲۰۵ ق.) ضمن پذیرش، آن را به جمهور نسبت داده و زمخشری (م. ۵۳۸ ق.) آن را استهزا و رد کرده است.
← قائلین عربی بودن تورات
تورات در الهیات یهودی و مسیحی و در رایج ترین کاربرد آن به ۵ سِفر (کتاب) نخستِ «عهد قدیم» یا همان «اسفار پنج گانه» اطلاق می شود. عهد قدیم به جز تورات، مجموعه ای متعدد از کتاب های دیگر را نیز دربرمی گیرد. اسفار پنج گانه، «تورات مکتوب» و در مقابل آن، تلمود، «تورات شفاهی» خوانده می شود. در سنت یهودی اعتقاد بر این بوده است که حضرت موسی علیه السّلام در شرح و تفصیل تورات، تعالیم دیگری نیز داشته که بعدها به صورت کتاب تلمود در آمده است.
عهد قدیم
«کتاب مقدس» عنوان مجموعه ای از نوشته هایی است که به دو بخش بزرگ و کوچکِ «عهد عتیق» و «عهد جدید» قسمت می شود. عنوان «کتاب مقدس» نخستین بار به وسیله «پولُس» و تنها درباره عهد عتیق و بعدها اغلب از سوی مسیحیان عرب زبان درباره مجموع دو بخش به کار رفت. در بیشتر زبان های اروپایی برای نامگذاری کتاب مقدس از واژه هایی برگرفته از واژه یونانی Bibliaبه معنای «کتاب ها» استفاده می شود. این واژه در انگلیسی و فرانسوی به صورت Bibleنوشته می شود. از میان دو بخش کتاب مقدس، یهودیان فقط عهد عتیق، ولی مسیحیان هر دو بخش را کتاب آسمانی و مقدس خود می دانند. عهد عتیق و عهد جدید، اصطلاحی مسیحی است. یهودیان کتاب آسمانی خود (عهد عتیق) را «تَنَخ» می نامند. این واژه از حروف نخست سه واژه عبری «تورا» به معنای تورات، «نِویئیم» به معنای انبیا و «کِتوبیم» به معنای مکتوبات (با تبدیل «ک» به «خ» طبق قواعد آن زبان) ساخته شده و به معنای «تورات و مکتوبات انبیا» است.
← وجه تسمیه عهد جدید و قدیم
...

[ویکی فقه] تورات در قرآن (قرآن). در این مقاله آیات مرتبط با تورات در قرآن معرفی می شوند.
تورات، مورد تأیید و تصدیق قرآن: ۱. وَ آمِنُوا بِما أَنْزَلْتُ مُصَدِّقاً لِما مَعَکُمْ وَ لا تَکُونُوا أَوَّلَ کافِرٍ بِهِ وَ لا تَشْتَرُوا بِآیاتِی ثَمَناً قَلِیلًا وَ إِیَّایَ فَاتَّقُونِ وَ لَمَّا جاءَهُمْ کِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ وَ کانُوا مِنْ قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْکافِرِینَ وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا بِما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا نُؤْمِنُ بِما أُنْزِلَ عَلَیْنا وَ یَکْفُرُونَ بِما وَراءَهُ وَ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقاً لِما مَعَهُمْ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنْبِیاءَ اللَّهِ مِنْ قَبْلُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ قُلْ مَنْ کانَ عَدُوًّا لِجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِیقٌ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ کِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ کَأَنَّهُمْ لا یَعْلَمُونَ.
بقره/سوره۲، آیه۴۱.
اسماء و صفات قرآن (قرآن)، مصدِّق.

دانشنامه آزاد فارسی

تورات در قرآن. (در لغت عبری توراه/توریه، به معنای ارشاد و هدایت) کتاب مقّدس عبری یا عبرانی یهود. تورات در اصل اسفار خمسه (سِفْر یا کتاب اول عهد عتیق) است، ولی توسعاً به همۀ عهد عتیق اطلاق می شود. در قرآن، به تحریف شدن تورات تصریح شده است (بقره، ۷۵؛ آل عمران، ۷۸، ۹۳؛ مائده، ۴۳ ـ۴۶، ۶۶ انعام، ۹۱). در قرآن هجده بار تورات با همین نام و بارها با صفات دیگر، چون الفرقان (جداکننده حق از باطل)، امام (سرمشق)، الذکر، الضیاء، هُدی (هدایت) و رحمة به کار رفته و در توراتِ قبل از تحریف، به نبوت حضرت محمد (ص ) تصدیق شده. (بقره، ۷۶؛ اعراف، ۱۵۷؛ فتح، ۲۹) و یهودیان انتظار پیامبر آخرالزمان، یعنی حضرت محمد (ص) را داشته و وصف او را در تورات یافته بودند (اعراف ،۵۷).

پیشنهاد کاربران

بپرس