تور دوچرخه ای، دوچرخه سواری در فواصل طولانی است که لذت و استقامت را بر سودمندی و سرعت ترجیح می دهد. این تور می تواند یک سواری حمایتی یک روزه - مثلاً سواری برای خیریه - باشد که در آن تدارکات لازم در ایستگاه هایی در طول مسیر وجود دارند، یا سفری تک نفره یا گروهی که همهٔ وسایل، ابزارها، غذا، و پوشاک لازم باید حمل شوند.
منابع مختلفی به تور اطراف فرانسه در دههٔ ۱۸۲۰ توسط نوجوانان ۱۵ و ۱۷ ساله اشاره دارند. در ۱۷ فوریه ۱۸۶۹ جان مایال، چارلز اسپنسر و رولی ترنر از میدان ترافالگار لندن تا برایتون را به مدت ۱۵ ساعت و برای ۵۳ مایل رکاب زدند. روزنامهٔ تایمز که گزارشگری را برای دنبال کردن آن ها فرستاده بود آن را به مثابهٔ یک «همراهی چرخه ای فوق العاده»[ ۱] توصیف کرده است. در ماه مارس همان سال سه سواره لیورپول را به مقصد لندن ترک کردند و سفر سه روزهٔ آن ها بیشتر به تورهای سواری مدرن شبیه بود.
این اشتیاق به کشورهای دیگر توسعه یافت. نیویورک تایمز از «شمار دوچرخه هایی که همچون شاتل ها از اینجا به آنجا پرواز می کنند» یاد کرد. اما در حالی که علاقهٔ انگلیسی ها کمتر از آمریکا بود، اما به مدت طولانی تری ادامه یافت.
توسعه یافتن ماشینی که باید با پدال هایی که روی چرخ کوچک جلو بود حرکت می کرد، دسترسی به فواصل طولانی تر را میسر کرد. «دراگون نور» دوچرخه شواری که در سال های ۱۸۷۰ یا ۱۸۷۱ میلادی دربارهٔ سواری از لوییز به سالیسبوری در راستای انگلستان جنوبی پدال زده بود در کتابش با عنوان چرخ ها و گلایه ها، سفری پر رویداد را روایت میکند هرچند مک گورن می گوید: «به نظر می رسد که علی رغم سطح بد جاده، خاک و نبود راهنما، سفری دل پذیر بوده است. »[ نیازمند منبع]
اغلب سفرها از آن پس بیشتر ماجراجویانه شدند. جان فوستر فرسر و دو تن از دوستانش در ژوئیه ۱۸۹۶ برای سفر دور دنیا با دوچرخه های ایمنی حرکت کردند. آن ها ۱۹۲۳۷ مایل را با گذر از ۱۷ کشور، در مدت دو سال و دو ماه پیمودند. تا سال ۱۸۷۸ دوچرخه سواری تفریخی به خوبی در بریتانیا تأسیس شده بود تا به ایجاد کلاب تور دوچرخه ای منجر شد، که بعدتر به کلاب تور دوچرخه سواران تغییر نام یافت. این کلاب قدیمی ترین سازمان گردشگری ملی در جهان است. اعضای آن همچون اعضای دیگر کلاب ها، اغلب با یونیفرم سواری می کردند.
تور دوچرخه ای در ایران - آذربایجان، دوره بین المللی دارد که سی و پنجمین دوره آن در تبریز، برگزار شده است. رکابزنان این تور به عنوان تیم دوچرخه سواری آسیایی در جهان، شناخته می شوند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنابع مختلفی به تور اطراف فرانسه در دههٔ ۱۸۲۰ توسط نوجوانان ۱۵ و ۱۷ ساله اشاره دارند. در ۱۷ فوریه ۱۸۶۹ جان مایال، چارلز اسپنسر و رولی ترنر از میدان ترافالگار لندن تا برایتون را به مدت ۱۵ ساعت و برای ۵۳ مایل رکاب زدند. روزنامهٔ تایمز که گزارشگری را برای دنبال کردن آن ها فرستاده بود آن را به مثابهٔ یک «همراهی چرخه ای فوق العاده»[ ۱] توصیف کرده است. در ماه مارس همان سال سه سواره لیورپول را به مقصد لندن ترک کردند و سفر سه روزهٔ آن ها بیشتر به تورهای سواری مدرن شبیه بود.
این اشتیاق به کشورهای دیگر توسعه یافت. نیویورک تایمز از «شمار دوچرخه هایی که همچون شاتل ها از اینجا به آنجا پرواز می کنند» یاد کرد. اما در حالی که علاقهٔ انگلیسی ها کمتر از آمریکا بود، اما به مدت طولانی تری ادامه یافت.
توسعه یافتن ماشینی که باید با پدال هایی که روی چرخ کوچک جلو بود حرکت می کرد، دسترسی به فواصل طولانی تر را میسر کرد. «دراگون نور» دوچرخه شواری که در سال های ۱۸۷۰ یا ۱۸۷۱ میلادی دربارهٔ سواری از لوییز به سالیسبوری در راستای انگلستان جنوبی پدال زده بود در کتابش با عنوان چرخ ها و گلایه ها، سفری پر رویداد را روایت میکند هرچند مک گورن می گوید: «به نظر می رسد که علی رغم سطح بد جاده، خاک و نبود راهنما، سفری دل پذیر بوده است. »[ نیازمند منبع]
اغلب سفرها از آن پس بیشتر ماجراجویانه شدند. جان فوستر فرسر و دو تن از دوستانش در ژوئیه ۱۸۹۶ برای سفر دور دنیا با دوچرخه های ایمنی حرکت کردند. آن ها ۱۹۲۳۷ مایل را با گذر از ۱۷ کشور، در مدت دو سال و دو ماه پیمودند. تا سال ۱۸۷۸ دوچرخه سواری تفریخی به خوبی در بریتانیا تأسیس شده بود تا به ایجاد کلاب تور دوچرخه ای منجر شد، که بعدتر به کلاب تور دوچرخه سواران تغییر نام یافت. این کلاب قدیمی ترین سازمان گردشگری ملی در جهان است. اعضای آن همچون اعضای دیگر کلاب ها، اغلب با یونیفرم سواری می کردند.
تور دوچرخه ای در ایران - آذربایجان، دوره بین المللی دارد که سی و پنجمین دوره آن در تبریز، برگزار شده است. رکابزنان این تور به عنوان تیم دوچرخه سواری آسیایی در جهان، شناخته می شوند. [ ۲]
wiki: تور دوچرخه ای