توتوچان دخترکی آن سوی پنجره. توتوچان دخترکی آن سوی پنجره، خاطرات زندگی نامه ای است که توسط تتسوکو کورویاناگی، شخصیت تلویزیونی ژاپنی و سفیر حسن نیت یونیسف نوشته شده است. این کتاب در سال ۱۹۸۱ منتشر شد و به یک «پرفروش فوری» در ژاپن تبدیل شد. [ ۱] این کتاب در مورد ارزش های آموزش غیر متعارفی است که کورویاناگی در توموئه گاکوئن، مدرسه ابتدایی توکیو که توسط مربی سوساکو کوبایاشی در طول جنگ جهانی دوم تأسیس شد، دریافت کرد. [ ۱] [ ۲]
نام ژاپنی کتاب عبارتی است برای توصیف افرادی که شکست خورده اند. [ ۳]
تتسوکو پس از شنیدن اینکه چگونه کودکان از رفتن به مدرسه امتناع می کنند، تصمیم گرفت در مورد تجربه خود از حضور در توموئه گاکوئن بنویسد. [ ۴] این کتاب در ابتدا در ژاپن به عنوان مجموعه ای از مقالات در مجله زن جوان Kodansha منتشر شد که از فوریه ۱۹۷۹ تا دسامبر ۱۹۸۰ منتشر می شد. سپس این مقالات در یک کتاب گردآوری شد که با فروش بیش از ۵ میلیونی قبل از پایان سال ۱۹۸۲، تاریخ انتشار ژاپن را ثبت کرد، که باعث شد کتاب تمام رکوردهای چاپ قبلی را بشکند و به پرفروش ترین کتاب در تاریخ ژاپن تبدیل شود. [ ۳] [ ۵]
در مدرسهٔ توموئه که دانش آموزان آن مجاز بودند روی هر موضوعی که به آن علاقه مندند کار کنند، باید بدون توجه به آنچه در اطرافشان جریان داشت، ذهن خود را روی موضوع موردعلاقه شان متمرکز کنند. به این ترتیب، هیچ کس به بچه ای که آواز «چشم، چشم، دو ابرو» را می خواند، توجهی نمی کرد. یکی دو نفر به این موضوع علاقه مند شده بودند؛ اما بقیه غرق در کتاب های خودشان بودند. کتاب توتوچان قصه ای افسانه ای بود؛ دربارهٔ ماجراهای مرد ثروتمندی که می خواست دخترش ازدواج کند. نقاشی های آن جالب بود و کتاب طرفدار زیادی داشت.
همهٔ دانش آموزان مدرسه که مثل ماهی ساردین داخل واگن چپیده بودند، آنچه را در کتاب ها نوشته شده بود، با ولع می خواندند. آفتاب صبحگاهی از ورای پنجره ها به درون می تابید و چشم اندازی پدیدمی آورد که سبب شادمانی قلبی مدیر مدرسه می شد. همهٔ دانش آموزان آن روز را در کتابخانه گذراندند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام ژاپنی کتاب عبارتی است برای توصیف افرادی که شکست خورده اند. [ ۳]
تتسوکو پس از شنیدن اینکه چگونه کودکان از رفتن به مدرسه امتناع می کنند، تصمیم گرفت در مورد تجربه خود از حضور در توموئه گاکوئن بنویسد. [ ۴] این کتاب در ابتدا در ژاپن به عنوان مجموعه ای از مقالات در مجله زن جوان Kodansha منتشر شد که از فوریه ۱۹۷۹ تا دسامبر ۱۹۸۰ منتشر می شد. سپس این مقالات در یک کتاب گردآوری شد که با فروش بیش از ۵ میلیونی قبل از پایان سال ۱۹۸۲، تاریخ انتشار ژاپن را ثبت کرد، که باعث شد کتاب تمام رکوردهای چاپ قبلی را بشکند و به پرفروش ترین کتاب در تاریخ ژاپن تبدیل شود. [ ۳] [ ۵]
در مدرسهٔ توموئه که دانش آموزان آن مجاز بودند روی هر موضوعی که به آن علاقه مندند کار کنند، باید بدون توجه به آنچه در اطرافشان جریان داشت، ذهن خود را روی موضوع موردعلاقه شان متمرکز کنند. به این ترتیب، هیچ کس به بچه ای که آواز «چشم، چشم، دو ابرو» را می خواند، توجهی نمی کرد. یکی دو نفر به این موضوع علاقه مند شده بودند؛ اما بقیه غرق در کتاب های خودشان بودند. کتاب توتوچان قصه ای افسانه ای بود؛ دربارهٔ ماجراهای مرد ثروتمندی که می خواست دخترش ازدواج کند. نقاشی های آن جالب بود و کتاب طرفدار زیادی داشت.
همهٔ دانش آموزان مدرسه که مثل ماهی ساردین داخل واگن چپیده بودند، آنچه را در کتاب ها نوشته شده بود، با ولع می خواندند. آفتاب صبحگاهی از ورای پنجره ها به درون می تابید و چشم اندازی پدیدمی آورد که سبب شادمانی قلبی مدیر مدرسه می شد. همهٔ دانش آموزان آن روز را در کتابخانه گذراندند.
