توبه و دنیا

[ویکی فقه] توبه و دنیا (قرآن). توبه، زمینه بهره مندی از حیات نیکوی دنیایی را فراهم می کند.
واکتب لنا فی هـذه الدنیا حسنة وفی الاخرة انا هدنا الیک...(و برای ما، در این دنیا و سرای دیگر، نیکی مقرر فرما؛ چه اینکه ما به سوی تو بازگشت کرده ایم! «(خداوند در برابر این تقاضا، به موسی) گفت: » مجازاتم را به هر کس بخواهم می رسانم؛ و رحمتم همه چیز را فراگرفته؛ و آن را برای آنها که تقوا پیشه کنند، و زکات را بپردازند، و آنها که به آیات ما ایمان می آورند، مقرر خواهم داشت! ) («هدنا» از «هود» به معنای توبه است و جمله «انا هدنا» تعلیل برای «اکتب» و مفید برداشت مذکور است. )
دعای حضرت موسی
حضرت موسی از درگاه پروردگار خود مسئلت می نماید که در زندگی دنیا یک نوع حسنه و در زندگی آخرتش حسنه دیگری روزیش کند، آن گاه جمله (انا هدنا الیک) را اضافه می کند، و تعلیل بودن آن به این عنایت است که حسنه زندگی دنیا جز نیکویی عیش آن چیز دیگری نمی تواند باشد، و رجوع به خدا که عبارت است از سلوک طریقه و پیروی راه فطرت او، آدمی را به نیکویی عیش و حیات طیب در دنیا و آخرت هدایت می کند، و به عبارت دیگر حیات طیب از آثار بازگشت به سوی خدا است، و با اینکه موسی از قول خود و دیگران می گوید: " ما به سوی تو بازگشت کردیم" جای آن هست که خداوند در آینده حیات طیب را روزیشان فرماید، مناسب با کلمه" و اکتب" که به معنای قضاء و تقدیر است نیز همین روزی کردن در آینده است. و اما فصل اول از دعای آن جناب یعنی جمله" فاغفر لنا و ارحمنا"، جملات سابق بر آن از قبیل" انت ولینا" و همچنین" و انت خیر الغافرین" کفایت تعلیل آن را می کند، و ارتباطی با تعلیل" انا هدنا الیک" ندارد.