شکل توالت ها در ژاپن نسبت به سایر کشورهای توسعه یافته پیچیده تر است. دو نوع توالت در ژاپن وجود دارد؛[ ۱] [ ۲] یک نوع آن توالت آسیایی است که بیشتر در توالت های همگانی کاربرد دارد ( همانند توالت های اسلامی در ایران ) و نوع دیگر توالت های غربی ازجمله «توالت سیفونی» و «توالت سرپایی» است که پس از جنگ جهانی دوم در ژاپن رواج پیدا کردند. نوع ویژهٔ توالت های غربی ساختِ ژاپن در خارج از ژاپن، بیدهٔ ژاپنی و در داخل ژاپن واشلت ( ウォシュレット واشورِتّو، به معنی آب شویَک ) گفته می شود. [ ۳] [ ۴] [ ۵] با وجود فناوری بالای واشلت ها، به علّت پیچیدگی کارکرد و گیرِ فنی آن ها، کاربریِ این توالت ها در خارج از ژاپن چندان گسترش نیافته است. توالت ها در ژاپن برای همسویی با فرهنگ ویژهٔ این کشور تغییراتی یافته اند که باعث تفاوت هایی با توالت های دیگر کشورها شده است. از برتری و سودمندی توالت های ژاپنی می توان به امکانات بالا، صرفه جویی در مصرف آب و انرژی و کاربری آسان تر برای سالمندان و افراد معلول اشاره کرد. .
در دورهٔ «جومون» چاه مستراحی به شکل نعل اسب با فضای دایره ای شکل در میان آن ساخته می شد که در پیرامون آن توده های فضولات را قرار می دادند. در این توده ها ته نشست مدفوع ِ سگ و انسان تبدیل به کودِ سخت می شد. [ ۶] از این مکان ها به عنوان توالت استفاده می شده است. پیش از آن، در دورهٔ یایویی از اولین سیستم های فاضلاب استفاده شد. [ ۷] این سیستم ها دربرگیرندهٔ چندین چاه بوده که گویا به توالت ها متصل بوده است. احتمالی هم وجود دارد که در مراکز مذهبی در توالت ها از آب جاری نیز استفاده می کرده اند. فرهنگ شناسان چاه مستراح دیگری را در کاخ «فوجی وارا» در منطقهٔ «کاشیهارا» کشف کرده اند. . [ ۸] این توالت به صورت یک گودال روباز ساخته شده است. در دورهٔ تمدن نارا یک نوع سامانهٔ فاضلاب وجود داشت که دارای تعدادی آبراه با پهنای ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر بود که استفاده کننده به حالت نشسته و چمباتمه با قرار دادن پاهای خود در دو سوی آبراه از آن استفاده می کرده است. در این دوره از پوست چوبی به نام «چوگی» （ちゅうぎ）به عنوان دستمال توالت استفاده می شده است. [ ۸] [ ۹] پیش از آن از علف ها به عنوان دستمال توالت استفاده می شد، اما در دورهٔ «ادو» دستمال توالتی از جنس واشی ( کاغذ سنتی ژاپن ) جایگزین آن شد. [ ۱۰] در مناطق کوهستانی از برگ درختان به عنوان دستمال توالت استفاده می شد. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دورهٔ «جومون» چاه مستراحی به شکل نعل اسب با فضای دایره ای شکل در میان آن ساخته می شد که در پیرامون آن توده های فضولات را قرار می دادند. در این توده ها ته نشست مدفوع ِ سگ و انسان تبدیل به کودِ سخت می شد. [ ۶] از این مکان ها به عنوان توالت استفاده می شده است. پیش از آن، در دورهٔ یایویی از اولین سیستم های فاضلاب استفاده شد. [ ۷] این سیستم ها دربرگیرندهٔ چندین چاه بوده که گویا به توالت ها متصل بوده است. احتمالی هم وجود دارد که در مراکز مذهبی در توالت ها از آب جاری نیز استفاده می کرده اند. فرهنگ شناسان چاه مستراح دیگری را در کاخ «فوجی وارا» در منطقهٔ «کاشیهارا» کشف کرده اند. . [ ۸] این توالت به صورت یک گودال روباز ساخته شده است. در دورهٔ تمدن نارا یک نوع سامانهٔ فاضلاب وجود داشت که دارای تعدادی آبراه با پهنای ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر بود که استفاده کننده به حالت نشسته و چمباتمه با قرار دادن پاهای خود در دو سوی آبراه از آن استفاده می کرده است. در این دوره از پوست چوبی به نام «چوگی» （ちゅうぎ）به عنوان دستمال توالت استفاده می شده است. [ ۸] [ ۹] پیش از آن از علف ها به عنوان دستمال توالت استفاده می شد، اما در دورهٔ «ادو» دستمال توالتی از جنس واشی ( کاغذ سنتی ژاپن ) جایگزین آن شد. [ ۱۰] در مناطق کوهستانی از برگ درختان به عنوان دستمال توالت استفاده می شد. [ ۸]
wiki: توالت در ژاپن