توافق دفاعی دوجانبه آمریکا و بریتانیا. توافق دفاعی دوجانبه آمریکا و بریتانیا ( انگلیسی: 1958 US–UK Mutual Defence Agreement ) یک معاهده دوجانبه است که در سال ۱۹۵۸ مابین پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی و ایالات متحده آمریکا امضا شد. این توافق به آمریکا و بریتانیا اجازه می دهد که عناصر هسته ای، تکنولوژی ها و اطلاعات نظامی را با یکدیگر مبادله کنند. این توافق جامع ترین توافق دفاعی آمریکا با یک کشور دیگر است و با این که برای مقابله با خطر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی امضا شد، تا به امروز بین دو کشور ادامه داشته اشت.
این توافق چندین بار بازبینی و تمدید شده است. آخرین تمدید آن تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۴ اعتبار دارد. این توافق توسط هارولد مک میلان «جایزه بزرگ» خوانده شد. [ ۱]
بریتانیا در اوایل جنگ جهانی دوم پروژه جنگ افزارهای هسته ای خود را با اسم رمز «تیوب های آلومینیومی» آغاز کرد. [ ۲] وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا و فرانکلین دلانو روزولت در اوت ۱۹۴۳ توافق کبک را امضا کردند. این توافق، پروژه هسته ای آمریکایی منهتن را با پروژه بریتانیایی کانادایی تیوب های آلومینومی ادغام نمود و یک پروژه واحد آمریکایی بریتانیایی کانادایی را کلید زد. [ ۳] توافق کبک، کمیته سیاست مرکب و آژانس توسعه مرکب را بنیان نهاد تا تلاش های این کشورها مورد هماهنگی قرار گیرد. [ ۴] در نتیجه این قضایا، بسیاری از دانشمندان برتر بریتانیایی در پروژه منهتن مشارکت کردند. [ ۵]
در سپتامبر ۱۹۴۴، مذاکره هایدپارک بین روزولت و چرچیل که منجر به یادداشت هاید پارک شد، همکاری تجاری و نظامی آمریکا و بریتانیا را برای دوره پساجنگ تمدید کرد؛[ ۶] اما روزولت در ۱۲ آوریل ۱۹۴۵ درگذشت و این یادداشت برای دولت های بعدی التزام آور نبود. [ ۷] این یادداشت حتی گم شد. وقتی که یک ژنرال پنج ستاره انگلیسی به نام هنری ویلسون مسئله یادداشت هاید پارک را در جلسه ای از کمیته سیاست مرکب در ژوئن ۱۹۴۵ مطرح کرد، نسخه آمریکایی یادداشت قابل یافت نبود. [ ۸] توافق کبک مشخص می کرد که بریتانیا و آمریکا باید با رضایت متقابل همدیگر از بمب های اتمی علیه کشور دیگر استفاده کنند. ویلسون در ۴ ژوئیه ۱۹۴۵ موافقت بریتانیا را برای بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی تأیید کرد. [ ۹] کلمنت اتلی که بعد از چرچیل نخست وزیر بریتانیا شده بود در میان پیامی به هری ترومن که بعد از روزولت رئیس جمهور آمریکا شده بود، به خودشان به عنوان «روسای دولت هایی که کنترل این نیروی عظیم را دارند» اشاره کرد. [ ۱۰] [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین توافق چندین بار بازبینی و تمدید شده است. آخرین تمدید آن تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۴ اعتبار دارد. این توافق توسط هارولد مک میلان «جایزه بزرگ» خوانده شد. [ ۱]
بریتانیا در اوایل جنگ جهانی دوم پروژه جنگ افزارهای هسته ای خود را با اسم رمز «تیوب های آلومینیومی» آغاز کرد. [ ۲] وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا و فرانکلین دلانو روزولت در اوت ۱۹۴۳ توافق کبک را امضا کردند. این توافق، پروژه هسته ای آمریکایی منهتن را با پروژه بریتانیایی کانادایی تیوب های آلومینومی ادغام نمود و یک پروژه واحد آمریکایی بریتانیایی کانادایی را کلید زد. [ ۳] توافق کبک، کمیته سیاست مرکب و آژانس توسعه مرکب را بنیان نهاد تا تلاش های این کشورها مورد هماهنگی قرار گیرد. [ ۴] در نتیجه این قضایا، بسیاری از دانشمندان برتر بریتانیایی در پروژه منهتن مشارکت کردند. [ ۵]
در سپتامبر ۱۹۴۴، مذاکره هایدپارک بین روزولت و چرچیل که منجر به یادداشت هاید پارک شد، همکاری تجاری و نظامی آمریکا و بریتانیا را برای دوره پساجنگ تمدید کرد؛[ ۶] اما روزولت در ۱۲ آوریل ۱۹۴۵ درگذشت و این یادداشت برای دولت های بعدی التزام آور نبود. [ ۷] این یادداشت حتی گم شد. وقتی که یک ژنرال پنج ستاره انگلیسی به نام هنری ویلسون مسئله یادداشت هاید پارک را در جلسه ای از کمیته سیاست مرکب در ژوئن ۱۹۴۵ مطرح کرد، نسخه آمریکایی یادداشت قابل یافت نبود. [ ۸] توافق کبک مشخص می کرد که بریتانیا و آمریکا باید با رضایت متقابل همدیگر از بمب های اتمی علیه کشور دیگر استفاده کنند. ویلسون در ۴ ژوئیه ۱۹۴۵ موافقت بریتانیا را برای بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی تأیید کرد. [ ۹] کلمنت اتلی که بعد از چرچیل نخست وزیر بریتانیا شده بود در میان پیامی به هری ترومن که بعد از روزولت رئیس جمهور آمریکا شده بود، به خودشان به عنوان «روسای دولت هایی که کنترل این نیروی عظیم را دارند» اشاره کرد. [ ۱۰] [ ۱۱]
