تهدید اصحاب کهف

[ویکی فقه] تهدید اصحاب کهف (قرآن). بر پایه برخی روایات با اینکه پادشاه جبار و بت پرست عصر، همه کسانی را که از پرستش بتها سرباز می زدند می کشت؛ ولی به اصحاب کهف مدتی مهلت داد تا از ایمان خود بازگردند. آنان از این فرصت استفاده کرده و به غار پناه بردند. برخی دیگر از روایات، آنان را امین و رازدار پادشاه عصر خود قلمداد کرده که هدایت یافته و به غار پناه بردند.
تهدید اصحاب کهف از سوی حاکمان جامعه خود از مواردی می باشد که در قرآن به آن اشاره شده است آنجاکه می فرماید:واذ اعتزلتموهم وما یعبدون الا الله فاو ا الی الکهف ینشر لکم ربکم من رحمته ویهیئ لکم من امرکم مرفقا (و چون از آنها و از آنچه که جز خدا می پرستند کناره گرفتید پس به غار پناه جویید تا پروردگارتان از رحمت خود بر شما بگستراند و برای شما در کارتان گشایشی فراهم سازد). انهم ان یظهروا علیکم یرجموکم او یعیدوکم فی ملتهم ولن تفلحوا اذا ابدا (چرا که اگر آنان بر شما دست یابند سنگسارتان می کنند یا شما را به کیش خود بازمی گردانند و در آن صورت هرگز روی رستگاری نخواهید دید). از فرار و پنهان شدن اصحاب کهف در غار، استفاده می شود که آنان از سوی حاکمان جامعه خود تهدید می شده اند.
← دیدگاه علامه طباطبایی
۱. ↑ طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ج ۱۵، ص ۲۵۳.۲. ↑ عرائس المجالس، ص ۳۷۱- ۳۷۴.۳. ↑ حسینی بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۶۲۲.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۵۱، برگرفته از مقاله «تهدید اصحاب کهف».
...