تهاجم فرانسه به نورماندی (۱۲۰۲ ۱۲۰۴). لشکرکشی های نورماندی جنگ هایی در نرماندی از سال ۱۲۰۲ تا ۱۲۰۴ بود که طی آن پادشاهی انگلستان با پادشاهی فرانسه جنگید و همچنین با شورش های اشراف مبارزه کرد. فیلیپ دوم، پادشاه فرانسه، قلمروهای آنگلو - آنژوین را در نرماندی فتح کرد و در نتیجه به محاصره شاتو - گیرد ( به فرانسوی: Château Gaillard ) انجامید. زمانی که قلمرو آنگلو - آنژوین به شدت کاهش یافت، مبارزات نورماندی با پیروزی فرانسه به پایان رسید.
پس از مرگ ریچارد شیردل در ۶ آوریل ۱۱۹۹، دو مدعی بالقوه برای تاج و تخت آنژوین وجود داشت: جان، که ادعای او بر این بود که تنها پسر بازمانده هنری دوم بود، و آرتور جوان از بریتانی، که پسر جفری، و از این رو نوه هنری دوم بود. [ ۲] قوانین قرون وسطی راهنمایی اندکی در مورد چگونگی تصمیم گیری در مورد ادعاهای رقیب ارائه می دهد، با قانون نورمن به نفع جان و قانون آنژوین به نفع آرتور. موضوع به سرعت به یک درگیری آشکار تبدیل شد. [ ۳] جان توسط بخش عمده ای از اشراف انگلیسی و نورمن حمایت می شد و در کاخ وست مینستر با حمایت مادرش الینور، دوشس آکیتن تاجگذاری کرد. آرتور مورد حمایت اکثریت اشراف بریتانی، مین و آنژو قرار گرفت و از حمایت فیلیپ دوم، پادشاه فرانسه برخوردار شد که متعهد به تجزیه قلمروهای آنژوین در این قاره بود. [ ۴] تهاجم ارتش آرتور به دره لوآر به سمت آنژه و نیروهای فیلیپ از پایین دره به سمت تورز، امپراتوری قاره جان در خطر دو نیم شدن بود. [ ۵]
جنگ در نورماندی در آن زمان به دلیل پتانسیل دفاعی قلعه ها و هزینه های فزاینده اجرای لشکرکشی ها شکل گرفت. [ ۶] نورمن دارای مرزهای دفاع طبیعی محدودی داشتند اما به شدت با قلعه هایی مانند قلعه گیلارد در نقاط استراتژیک تقویت شده بودند که با هزینه های قابل توجهی ساخته و نگهداری می شدند. [ ۷] برای یک فرمانده دشوار بود که تا مناطق تازه ای پیشروی کند بدون اینکه خطوط ارتباطی خود را با تصرف این استحکامات حفظ کند، که پیشرفت هر حمله ای را کند می کرد. [ ۸] ارتش های آن دوره می توانستند از نیروهای فئودالی یا مزدور تشکیل شوند. [ ۹] عوارض فئودالی فقط برای مدت معینی افزایش می یافت و ثابت می شد که دارایی انعطاف ناپذیری است. نیروهای مزدور که اغلب پس از دوک نشین برابانت برابانسون نامیده می شوند، اما در واقع از سراسر اروپای شمالی به خدمت گرفته می شوند، می توانند چابکی نظامی بسیار بیشتری داشته باشند و در تمام طول سال عمل کنند، اما هزینه ای بسیار بیشتر از نیروهای فئودالی مشابه دارند. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از مرگ ریچارد شیردل در ۶ آوریل ۱۱۹۹، دو مدعی بالقوه برای تاج و تخت آنژوین وجود داشت: جان، که ادعای او بر این بود که تنها پسر بازمانده هنری دوم بود، و آرتور جوان از بریتانی، که پسر جفری، و از این رو نوه هنری دوم بود. [ ۲] قوانین قرون وسطی راهنمایی اندکی در مورد چگونگی تصمیم گیری در مورد ادعاهای رقیب ارائه می دهد، با قانون نورمن به نفع جان و قانون آنژوین به نفع آرتور. موضوع به سرعت به یک درگیری آشکار تبدیل شد. [ ۳] جان توسط بخش عمده ای از اشراف انگلیسی و نورمن حمایت می شد و در کاخ وست مینستر با حمایت مادرش الینور، دوشس آکیتن تاجگذاری کرد. آرتور مورد حمایت اکثریت اشراف بریتانی، مین و آنژو قرار گرفت و از حمایت فیلیپ دوم، پادشاه فرانسه برخوردار شد که متعهد به تجزیه قلمروهای آنژوین در این قاره بود. [ ۴] تهاجم ارتش آرتور به دره لوآر به سمت آنژه و نیروهای فیلیپ از پایین دره به سمت تورز، امپراتوری قاره جان در خطر دو نیم شدن بود. [ ۵]
جنگ در نورماندی در آن زمان به دلیل پتانسیل دفاعی قلعه ها و هزینه های فزاینده اجرای لشکرکشی ها شکل گرفت. [ ۶] نورمن دارای مرزهای دفاع طبیعی محدودی داشتند اما به شدت با قلعه هایی مانند قلعه گیلارد در نقاط استراتژیک تقویت شده بودند که با هزینه های قابل توجهی ساخته و نگهداری می شدند. [ ۷] برای یک فرمانده دشوار بود که تا مناطق تازه ای پیشروی کند بدون اینکه خطوط ارتباطی خود را با تصرف این استحکامات حفظ کند، که پیشرفت هر حمله ای را کند می کرد. [ ۸] ارتش های آن دوره می توانستند از نیروهای فئودالی یا مزدور تشکیل شوند. [ ۹] عوارض فئودالی فقط برای مدت معینی افزایش می یافت و ثابت می شد که دارایی انعطاف ناپذیری است. نیروهای مزدور که اغلب پس از دوک نشین برابانت برابانسون نامیده می شوند، اما در واقع از سراسر اروپای شمالی به خدمت گرفته می شوند، می توانند چابکی نظامی بسیار بیشتری داشته باشند و در تمام طول سال عمل کنند، اما هزینه ای بسیار بیشتر از نیروهای فئودالی مشابه دارند. [ ۱۰]
