تنگی مجرای نخاعی

تنگی مجرای نخاعی ( به انگلیسی: Spinal Canal Stenosis ) از جمله عوامل ایجاد درد در ستون فقرات و اندام ها است. تنگی مجرا با توجه به ناحیه درگیر و میزان آسیب، علایم متفاوتی ایجاد می کند. اگر این اختلال در فقرات گردن باشد ممکن است منجربه ایجاد درد ناشی از ریشه عصب یا درد رادیکولار[ ۱] در اندام فوقانی گردد. در ناحیه کمری این بیماری علایمی از مشکلات حسی، حرکتی یا هر دو را ایجاد می کند. درد یا اختلالات حسی در ناحیه ساق پاها احتمال تنگی مجرای نخاعی را مطرح می کند.
در واقع ایجاد تنگی کانال کمری قسمتی از روند پیری ستون فقرات است و معمولا در سن بالای ۶۰ سال، در برخی خفیف تر و در برخی شدیدتر خود را نشان میدهد. با گذر زمان به تدریج زوائد استخوانی در اطراف مفاصل ستون فقرات و لبه های کانال نخاعی ایجاد میگردد و رباطها هم انعطاف پذیری خود را از دست داده و حجم آنها افزایش می یابد و به این شکل با برجسته شدن به داخل کانال نخاعی فضای نخاع را محدود و تنگ میکنند.
برخی از عواملی که باعث تنگی مجرای نخاعی می گردند شامل:
• لغزش مهره ( به ویژه در موارد لیزخوردگی های شدید )
• آسیب های دیسک بین مهره ای
• به علت عفونت ها
• بیماری استئوآرتروز ( آرتروز )
• ناهنجاری های مادرزادی
• هر عامل فضاگیر و توده مانندی که باعث فشار به نخاع یا ریشه های عصبی گردد. ( مثلاً فشارهای ناشی از تومورها )
• اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره ای پشتی [ ۲]
• رباط های ضخیم[ ۳]
10 علامت هشدار دهنده تنگی کانال نخاع که نباید نادیده بگیرید
این علایم شامل موارد زیر هستند:
• افزایش درد به هنگام راه رفتن
• درد ناحیه کمر و اندام تحتانی
• در بسیاری از بیماران درد ساق پاها شایع است
• معمولاً شدت درد به هنگام صاف کردن تنه افزایش می یابد
• کاهش میزان درد به هنگام خم کردن ستون فقرات. در این وضعیت ( خم کردن تنه به طرف جلو ) فشار از روی ریشه های اعصاب نخاعی برداشته می شود و به همین دلیل درد کاهش می یابد.
انواع تنگی مجرای نخاعی استعداد گسترده شدن و پیشرفته شدن را دارند، بنابراین فرد بیمار باید در مراحل اول بیماری تحت درمان کامل قرار گیرد. هر نوع تنگی مجرای نخاعی می تواند این مراحل را طی نماید: ۱. احساس بی حسی موضعی در بخش های گوناگون ۲. فلج شدن اعضا و اعصاب ۳. غیر ارادی شدن دفع مدفوع و ادرار ۴. فلج شدن غیر قابل درمان و برگشت ناپذیر