تنبیه بر اطلاق

[ویکی فقه] تنبیه بر اطلاق، مقدم کردن یک لفظ برای اعلان اطلاق کلام؛ از اسباب تقدیم لفظ است.
«تنبیه بر اطلاق» از اسباب تقدیم و تاخیر و به این معنا است که گوینده برای اعلام مطلق بودن کلامش، لفظی را مقدم می کند؛
← مثال
۱. ↑ انعام/سوره۶، آیه۱۰۰.
فرهنگ نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «تنبیه بر اطلاق».
...