تمرین بی هوازی نوعی فعالیت ورزشی است که در آن، بدون استفاده از اکسیژن، گلوکز در بدن تجزیه می شود. در اینجا، بی هوازی به معنی «بدون اکسیژن» است. [ ۱] از نظر عملی، بی هوازی بودن بدان معنی است که این نوع فعالیت های ورزشی، سخت تر اما کوتاه تر از تمرین های هوازی است.
بیوشیمی ورزش های بی هوازی، شامل فرایندی به نام قندکافت است که در آن گلوکز به اَدِنِزین تری فُسفات ( ATP ) تبدیل می شود که منبع اصلی انرژی برای واکنش های سلولی است. [ ۲]
در طی تمرین های بی هوازی، اسید لاکتیک با سرعت بالایی تولید می شود و باعث می شود که به سرعت تجمع پیدا کند. تجمع لاکتاتِ بالاتر از آستانهٔ لَکتیت - که به آن آستانهٔ بی هوازی نیز گفته می شود - در خستگی ماهیچه ها نقشی اصلی دارد.
تمرین های بی هوازی ممکن است توسط مربیان شخصی برای ایجاد استقامت، توانایی ماهیچه ها و قدرت بدنی در مشتریانشان به کار روند. [ ۳] [ ۴]
سوخت و ساز ( متابولیسم ) بی هوازی، بخشی طبیعی از مصرف انرژی در چرخهٔ سوخت و ساز بدن است. [ ۵] ماهیچه های کشش تند ( در مقایسه با ماهیچه های کشش کند ) با استفاده از سیستم های سوخت و ساز بی هوازی کار می کنند، به گونه ای که هرگونه استفاده از فیبرهای عضلانی کشش سریع، منجر به افزایش مصرف انرژی بی هوازی می شود. مصرف انرژی بی هوازی تمرین های شدید، که بیشتر از چهار دقیقه به طول بینجامد ( مانند مسابقهٔ دویدن یک مایل - ۱٫۶ کیلومتر ) نیز ممکن است قابل توجه باشد. به عنوان مثال، تمرین های تناوبی تنشی، یک استراتژی ورزشی است که تحت شرایط بی هوازی با شدتی انجام می شود که به بیش از ۹۰٪ از حداکثر ضربان قلب می رسد. اندازه گیری دقیق مصرف انرژی بی هوازی دشوار است. [ ۶] برخی از روش ها با تعیین حداکثر مجموع کسری اکسیژن یا اندازه گیری میزان تشکیل اسید لاکتیک در توده عضله ها، مقدار بی هوازی بودن در یک تمرین را تخمین می زنند. [ ۷] [ ۸] [ ۹]
در مقابل، تمرین های هوازی، شامل فعالیت های می شود که شدت کمتری دارند و برای مدت زمان طولانی تری انجام می شوند. فعالیت هایی مانند پیاده روی، آهسته دویدن، قایقرانی و دوچرخه سواری، برای تولید انرژی لازم برای ورزش طولانی مدت - که به آن هزینهٔ انرژی هوازی می گویند - به اکسیژن نیاز دارند. در ورزش هایی که شامل تمرین های ناگهانی و تکراریِ کوتاه می شوند، در طول دوره های استراحت بین تمرین ها ( ریکاوری ) ، سیستم هوازی وارد عمل می شود، تا سطح انرژی انباشته شده را دوباره بالا ببرد و انرژی مورد نیاز دورهٔ بعدی تمرین ناگهانی را تأمین کند. به همین علت، در بسیاری از ورزش ها، استراتژی های آموزشی، نیاز به توسعهٔ هر دوی سیستم های هوازی و بی هوازی در کنار هم دارد. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیوشیمی ورزش های بی هوازی، شامل فرایندی به نام قندکافت است که در آن گلوکز به اَدِنِزین تری فُسفات ( ATP ) تبدیل می شود که منبع اصلی انرژی برای واکنش های سلولی است. [ ۲]
در طی تمرین های بی هوازی، اسید لاکتیک با سرعت بالایی تولید می شود و باعث می شود که به سرعت تجمع پیدا کند. تجمع لاکتاتِ بالاتر از آستانهٔ لَکتیت - که به آن آستانهٔ بی هوازی نیز گفته می شود - در خستگی ماهیچه ها نقشی اصلی دارد.
تمرین های بی هوازی ممکن است توسط مربیان شخصی برای ایجاد استقامت، توانایی ماهیچه ها و قدرت بدنی در مشتریانشان به کار روند. [ ۳] [ ۴]
سوخت و ساز ( متابولیسم ) بی هوازی، بخشی طبیعی از مصرف انرژی در چرخهٔ سوخت و ساز بدن است. [ ۵] ماهیچه های کشش تند ( در مقایسه با ماهیچه های کشش کند ) با استفاده از سیستم های سوخت و ساز بی هوازی کار می کنند، به گونه ای که هرگونه استفاده از فیبرهای عضلانی کشش سریع، منجر به افزایش مصرف انرژی بی هوازی می شود. مصرف انرژی بی هوازی تمرین های شدید، که بیشتر از چهار دقیقه به طول بینجامد ( مانند مسابقهٔ دویدن یک مایل - ۱٫۶ کیلومتر ) نیز ممکن است قابل توجه باشد. به عنوان مثال، تمرین های تناوبی تنشی، یک استراتژی ورزشی است که تحت شرایط بی هوازی با شدتی انجام می شود که به بیش از ۹۰٪ از حداکثر ضربان قلب می رسد. اندازه گیری دقیق مصرف انرژی بی هوازی دشوار است. [ ۶] برخی از روش ها با تعیین حداکثر مجموع کسری اکسیژن یا اندازه گیری میزان تشکیل اسید لاکتیک در توده عضله ها، مقدار بی هوازی بودن در یک تمرین را تخمین می زنند. [ ۷] [ ۸] [ ۹]
در مقابل، تمرین های هوازی، شامل فعالیت های می شود که شدت کمتری دارند و برای مدت زمان طولانی تری انجام می شوند. فعالیت هایی مانند پیاده روی، آهسته دویدن، قایقرانی و دوچرخه سواری، برای تولید انرژی لازم برای ورزش طولانی مدت - که به آن هزینهٔ انرژی هوازی می گویند - به اکسیژن نیاز دارند. در ورزش هایی که شامل تمرین های ناگهانی و تکراریِ کوتاه می شوند، در طول دوره های استراحت بین تمرین ها ( ریکاوری ) ، سیستم هوازی وارد عمل می شود، تا سطح انرژی انباشته شده را دوباره بالا ببرد و انرژی مورد نیاز دورهٔ بعدی تمرین ناگهانی را تأمین کند. به همین علت، در بسیاری از ورزش ها، استراتژی های آموزشی، نیاز به توسعهٔ هر دوی سیستم های هوازی و بی هوازی در کنار هم دارد. [ نیازمند منبع]
wiki: تمرین بی هوازی