تمایل گونه ها به تشکیل واریته ها؛ و تداوم واریته ها و گونه ها با روش های انتخاب طبیعی. در باب تمایل گونه ها به تشکیل واریته ها؛ و اندر تداوم واریته ها و گونه ها با روش های انتخاب طبیعی ( به انگلیسی: On the Tendency of Species to form Varieties; and on the Perpetuation of Varieties and Species by Natural Means of Selection ) ، عنوان دو مقاله علمی مشترک ارائه شده به انجمن لینه لندن در تاریخ ۱ ژوئیه ۱۸۵۸ :در باب تمایل گونه ها به ایجاد اقسام نوشته:آلفرد راسل والاس و چکیده ای از کار منتشر نشده روی گونه ها مقالهٔ ۱۸۴۴ چارلز داروین، به همراه چکیده ای از نامهٔ داروین به آسا گری است. این اولین اعلام نظریه فرگشت با انتخاب طبیعی داروین - والاس بود. مقالات در ۲۰ اوت ۱۸۵۸ چاپ شدند. ارائهٔ مقاله موجب شد داروین «چکیدهٔ» فشرده ای از «کتاب بزرگش» در مورد انتخاب طبیعی بنویسد. این نوشته در نوامبر ۱۸۵۹ تحت نام خاستگاه گونه ها منتشر شد.
در سفر بر اچ ام اس بیگل چارلز داروین جوان برای مطالعهٔ تاریخ طبیعی آمریکای جنوبی بین دوره فارغ التحصیلی و شروع کار خود به عنوان یک روحانی وقفه ای انداخت، او در دانشگاه ادینبرا و دانشگاه کمبریج به تاریخ طبیعی علاقه مند شده بود؛ و تحت تأثیر کتاب اصول زمین شناسی چارلز لایل، به زمین شناسی توانمند و همچنین جمع آوری کنندهٔ نمونه های گیاهی و جانوری و فسیل های پستانداران منقرض شدهٔ غول پیکر تبدیل شد. پس از بازگشت از سفر، الگوهایی از توزیع جغرافیایی و تاریخی را پیوند داده و شروع به تردید در ثبات گونه ها کرد. در سپتامبر ۱۸۳۸ نظریهٔ انتخاب طبیعی خود را به عنوان علت فرگشت در نظر گرفت، سپس با توسعه کار خود به عنوان یک زمین شناس و نویسنده به طور انفرادی روی یافتن شواهد و پاسخ دادن به اعتراضات احتمالی کار کرد و نظریات خودش را در مقاله ای در سال ۱۸۴۴ تنظیم کرده و نوشت. او در مورد تغییر شکل با دوستش جوزف دالتون هوکر، [ ۱] که مقالهٔ او را در ۱۸۴۷ خواند، گفتگو کرد. داروین پس از توجه به زیست شناسی و تکمیل کار هشت ساله اش بر روی کشتی چسبها، در سال ۱۸۵۴ کارش را بر روی نظریهٔ گونه ها تشدید کرد.
آلفرد راسل والاس، طبیعی دانی که در برنئو کار می کرد، مقاله ای را در مورد «معرفی» گونه ها در سالنامه ها و مجله تاریخ طبیعی منتشر کرده بود. این کار موجب اظهارنظرهای محتاطانه ای در مورد فرگشت شده بود، و در بهار ۱۸۵۸ مورد توجه لایل قرار گرفت که به نوبهٔ خود توجه داروین را، که به دنبال یک استراتژی برای ارائهٔ نظریه اش بود، به آن جلب کرد. ظاهراً داروین منظور والاس را اشتباه متوجه شده و به او نوشت: «والاس هیچ چیز جدیدی ننوشته است. … از شبیه سازی درخت من استفاده می کند، به نظر می رسد که همه نظریه مال خود اوست. » به هرحال، تمام جزئیات انتخاب طبیعی را برای لایل تشریح کرد. لایل متوجه شد که پذیرفتن این مطلب دشوار است و به داروین اصرار کرد که پیشقدم بودن خود را اعلام کند. [ ۲] در ۱۴ ماه مه ۱۸۵۶ داروین شروع به نوشتن پیش نویس کتابی کرد که بعدها عنوان انتخاب طبیعی گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سفر بر اچ ام اس بیگل چارلز داروین جوان برای مطالعهٔ تاریخ طبیعی آمریکای جنوبی بین دوره فارغ التحصیلی و شروع کار خود به عنوان یک روحانی وقفه ای انداخت، او در دانشگاه ادینبرا و دانشگاه کمبریج به تاریخ طبیعی علاقه مند شده بود؛ و تحت تأثیر کتاب اصول زمین شناسی چارلز لایل، به زمین شناسی توانمند و همچنین جمع آوری کنندهٔ نمونه های گیاهی و جانوری و فسیل های پستانداران منقرض شدهٔ غول پیکر تبدیل شد. پس از بازگشت از سفر، الگوهایی از توزیع جغرافیایی و تاریخی را پیوند داده و شروع به تردید در ثبات گونه ها کرد. در سپتامبر ۱۸۳۸ نظریهٔ انتخاب طبیعی خود را به عنوان علت فرگشت در نظر گرفت، سپس با توسعه کار خود به عنوان یک زمین شناس و نویسنده به طور انفرادی روی یافتن شواهد و پاسخ دادن به اعتراضات احتمالی کار کرد و نظریات خودش را در مقاله ای در سال ۱۸۴۴ تنظیم کرده و نوشت. او در مورد تغییر شکل با دوستش جوزف دالتون هوکر، [ ۱] که مقالهٔ او را در ۱۸۴۷ خواند، گفتگو کرد. داروین پس از توجه به زیست شناسی و تکمیل کار هشت ساله اش بر روی کشتی چسبها، در سال ۱۸۵۴ کارش را بر روی نظریهٔ گونه ها تشدید کرد.
آلفرد راسل والاس، طبیعی دانی که در برنئو کار می کرد، مقاله ای را در مورد «معرفی» گونه ها در سالنامه ها و مجله تاریخ طبیعی منتشر کرده بود. این کار موجب اظهارنظرهای محتاطانه ای در مورد فرگشت شده بود، و در بهار ۱۸۵۸ مورد توجه لایل قرار گرفت که به نوبهٔ خود توجه داروین را، که به دنبال یک استراتژی برای ارائهٔ نظریه اش بود، به آن جلب کرد. ظاهراً داروین منظور والاس را اشتباه متوجه شده و به او نوشت: «والاس هیچ چیز جدیدی ننوشته است. … از شبیه سازی درخت من استفاده می کند، به نظر می رسد که همه نظریه مال خود اوست. » به هرحال، تمام جزئیات انتخاب طبیعی را برای لایل تشریح کرد. لایل متوجه شد که پذیرفتن این مطلب دشوار است و به داروین اصرار کرد که پیشقدم بودن خود را اعلام کند. [ ۲] در ۱۴ ماه مه ۱۸۵۶ داروین شروع به نوشتن پیش نویس کتابی کرد که بعدها عنوان انتخاب طبیعی گرفت.
