تمام رازی

[ویکی فقه] تَمّامِ رازی، ابوالقاسم تمام بن محمدبن عبدالله بجلی (۳۳۰- محرم ۴۱۴ق/۹۴۲- مارس ۱۰۲۳م)، محدث ایرانی تبار دمشق است.
دربارۀ انتساب بَجَلی یا بَجْلی وی نمی توان با قطعیت سخن گفت. پدرش از ری به دمشق نقل مکان کرد و تمام در همان جا زاده شد. گویا او در تمام عمر خویش جز برای مسافرتی تا رَمله در فلسطین ، هیچ گاه پای از دمشق فراتر ننهاد. با این حال، موقعیت فرهنگی دمشق و اقامت عالمانی از بومهای گوناگون در آنجا، شاگردی وی را نزد بسیاری از مشایخ ممکن ساخت.
اساتید
تمام که استماع حدیث را در کودکی آغاز کرده بود، نزد بسیاری از مشایخ پدرش همچون ابوبکر عُذری و ابوبکر قرشی وراق حدیث شنید. در میان مشیخۀ وی خیثمة بن سلیمان، حسن بن حبیب حصائری، احمدبن محمد فَضالۀ حمصی، ابومیمون بن راشد، اخوتبوک، ابواحمد عمروبن عثمان سبیعی، ابویعقوب اذرعی، ابوبکر بزاز، ابوالمفضل شیبانی و علی بن عمر دارقطنی نامبردارند.
شاگزدان
از شاگردان او در حدیث، می توان به احمدبن محمد عتیقی، ابوالحسین میدانی، حسن بن علی لَبّاد، عبدالعزیز کَتّانی و احمدبن عبدالرحمان طرائفی اشاره کرد. ابوعلی اهوازی و عبدالعزیز کتانی از شاگردان وی، دانش رجالی او را به ویژه در حدیث بوم شام ستوده اند.
منبع اصلی کتب ربعی و ابن عساکر
...