تله کابین

تِلِه کابین ( به فرانسوی: Télécabine ) گونه ای آسان بَر هوایی است که معمولاً برای جابجایی مردم یا کالا در مناطق کوهستانی استفاده می شود. تله کابین وسیله ای شامل یک تسمه نقالهٔ نصب شده روی پایه های متعدد است که اتاقکی به آن وصل شده است. [ ۱]
تله کابین از یک حلقه طولانی کابل فولادی تشکیل شده که میان دو ایستگاه تنیده شده و دکل هایی در میان آن دو ایستگاه، کابل را در طی فاصله نگه می دارند. در فواصل مساوی کابین هایی به کابل وصل می شوند و کابل توسط موتوری برقی در یکی از ایستگاه ها به حرکت در می آید.
تله کابین در پیست های اسکی کاربرد زیادی دارد. واژه تله کابین از زبان فرانسوی به فارسی وارد شده است.
احداث تله کابین از نظر نوع کاربری در مناطق مختلف، متفاوت می باشد و این کاربری ها می توانند: ورزشی، توریستی، حمل و نقل کالا یا انسان باشد. امروزه تفریح از طریق تله کابین در زمینه گردشگری در سراسر دنیا و از جمله در ایران نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. با استفاده از این وسیله می توانیم از بالای کوه ها به تماشای مناظر و بخش های از ارتفاعات کوه ها بپردازیم و از این که طبیعت زیر پایمان است، لذت ببریم.

تِلِه کابین (cable car)
تِلِه کابین
تِلِه کابین
تِلِه کابین
تِلِه کابین
تِلِه کابین
وسیله ای برای جابه جایی مسافر به ارتفاعاتی با شیب های تند، با استفاده از کابل. در قطار کابلی، کابل هایی که جرثقیل های قدرتمند آن ها را می پیچانند، واگن های مسافری را روی خط آهن به طرف بالا می کشند. معمولاً یک جفت واگن هم زمان و براساس اصول مکانیک کابل ها به کار گرفته می شوند و هم زمان با بالارفتن یک واگن، دیگری پایین می رود. نوع رایج دیگر واگن کابل هوایی است که در آن، واگنِ مسافر از قرقرهای آویزان می شود که در طول کابل هوایی حرکت می کند. از ۱۸۷۳ تاکنون، در سانفرانسیسکونوعی سیستم واگن کابلی به کار گرفته شده است. این واگن های روی ریل حرکت می کنند و با کابل های متحرک زیرزمینی کشیده می شوند.