فاجعه چرنوبیل، که به عنوان بزرگترین فاجعه هسته ای تاریخ شناخته می شود، روز ۲۶ آوریل سال ۱۹۸۶ در نیروگاه هسته ای چرنوبیل در جمهوری سوسیالیست شوروی اوکراین که در آن زمان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود و اکنون در اوکراین است، رخ داد. از سال ۱۹۸۶ تا کنون، در خصوص کل تلفات جانی این فاجعه اتفاق نظر وجود نداشته است؛ و همان طور که ژورنال پزشکی لنست و سایر منابع اشاره کرده اند، این مسئله میان گروه های مختلف بسیار مورد بحث و جدل بوده است. [ ۱] [ ۲] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
اگرچه تقریباً اتفاق نظر وجود دارد که مجموعاً ۳۱ یا ۵۴ نفر به صورت نتایج مستقیم ناشی از فاجعه، به علت آسیب ناشی از انفجار یا مسمومیت پرتوی ( سندروم رادیوتراپی حاد یا ARS ) فوت کردند، [ ۶] [ ۷] [ ۸] اما در مورد تعداد دقیق تلفات ناشی از اثرات بلند مدت فاجعه بر سلامتی افراد، بحث های گسترده ای وجود دارد و عدد آن از ۴۰۰۰ نفر تا ۹۳۰۰۰ نفر تخمین زده می شود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
اگرچه تعداد مرگ و میر ناشی از اثرات بلند مدت فاجعه چرنوبیل، بحث برانگیزترین بخش مربوط به تخمین تعداد تلفات حادثه است، با این حال نظرات متفاوتی نیز در مورد تعداد مرگ و میر مستقیم و کوتاه مدت ناشی از تروما یا مسمومیت پرتوی ( ARS ) که از این حادثه ناشی شده است وجود دارد.
در ابتدا، آمار تلفات جانی شوروی در خصوص مرگ و میر مستقیم ناشی از فاجعه چرنوبیل، صرفاً شامل دو کارگر نیروگاه هسته ای چرنوبیل بود که بلافاصله پس از انفجار رآکتور نیروگاه کشته شدند. با این حال تا اواخر سال ۱۹۸۶، مقامات شوروی گزارش رسمی را اصلاح کرده و تعداد تلفات مستقیم را از دو به ۳۱ افزایش دادند، عددی که برگرفته از مرگ ۲۹ کارگر دیگر نیروگاه در ماه های پس از حادثه بود. در چند دهه بعد از حادثه، بسیاری از مقامات شوروی و برخی منابع غربی، روی رقم ۳۱ به عنوان آمار رسمی تلفات حادثه پافشاری کردند، [ ۶] [ ۷] و همین موجب شد عدد ۳۱ به عنوان عدد رسمی آمار تلفات مستقیم و کوتاه مدت فاجعه تصویب شود.
در سال ۲۰۰۶، در پاسخ به اتهامات مداوم مبنی بر این که آمار رسمی ۳۱ نفر مرگ مستقیم بلافاصله پس از فاجعه، سایر تلفات ناشی از تروما و ARS را نادیده می گیرد، کمیته علمی سازمان ملل متحد در خصوص تأثیرات تابش اتمی ( UNSCEAR ) ، مجدداً به بررسی مسئله پرداخت. [ ۸] UNSCEAR تعداد مرگ میر فوری حادثه را به ۵۴ تغییر داد و در این میان به تلفات ناشی از تروما یا ARS که طی ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ رخ داد و وابسته به این فاجعه بود اشاره کرد ( از جمله مرگ یک پزشک و یک روزنامه نگار که کمی بعد از حادثه انفجار رآکتور به نیروگاه آمدند و نیز خدمه یک هلیکوپتر که در تلاش هوایی برای ریختن یک مخلوط استات ضدعفونی کننده در اکتبر ۱۹۸۶، از بین رفتند ) UNSCEAR طی این پروسه اذعان کرد که برخی گروه هایی که در حال بررسی همین داده ها هستند، از عدد حداقل ۴۹ یا حداکثر ۵۹ سخن می گویند. [ ۸] بسیاری از آژانس های سازمان ملل متحد، از آن زمان عدد ۵۴ را به عنوان رقم رسمی تلفات کوتاه مدت مستقیماً وابسته به فاجعه چرنوبیل اعلام کرده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگرچه تقریباً اتفاق نظر وجود دارد که مجموعاً ۳۱ یا ۵۴ نفر به صورت نتایج مستقیم ناشی از فاجعه، به علت آسیب ناشی از انفجار یا مسمومیت پرتوی ( سندروم رادیوتراپی حاد یا ARS ) فوت کردند، [ ۶] [ ۷] [ ۸] اما در مورد تعداد دقیق تلفات ناشی از اثرات بلند مدت فاجعه بر سلامتی افراد، بحث های گسترده ای وجود دارد و عدد آن از ۴۰۰۰ نفر تا ۹۳۰۰۰ نفر تخمین زده می شود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
اگرچه تعداد مرگ و میر ناشی از اثرات بلند مدت فاجعه چرنوبیل، بحث برانگیزترین بخش مربوط به تخمین تعداد تلفات حادثه است، با این حال نظرات متفاوتی نیز در مورد تعداد مرگ و میر مستقیم و کوتاه مدت ناشی از تروما یا مسمومیت پرتوی ( ARS ) که از این حادثه ناشی شده است وجود دارد.
در ابتدا، آمار تلفات جانی شوروی در خصوص مرگ و میر مستقیم ناشی از فاجعه چرنوبیل، صرفاً شامل دو کارگر نیروگاه هسته ای چرنوبیل بود که بلافاصله پس از انفجار رآکتور نیروگاه کشته شدند. با این حال تا اواخر سال ۱۹۸۶، مقامات شوروی گزارش رسمی را اصلاح کرده و تعداد تلفات مستقیم را از دو به ۳۱ افزایش دادند، عددی که برگرفته از مرگ ۲۹ کارگر دیگر نیروگاه در ماه های پس از حادثه بود. در چند دهه بعد از حادثه، بسیاری از مقامات شوروی و برخی منابع غربی، روی رقم ۳۱ به عنوان آمار رسمی تلفات حادثه پافشاری کردند، [ ۶] [ ۷] و همین موجب شد عدد ۳۱ به عنوان عدد رسمی آمار تلفات مستقیم و کوتاه مدت فاجعه تصویب شود.
در سال ۲۰۰۶، در پاسخ به اتهامات مداوم مبنی بر این که آمار رسمی ۳۱ نفر مرگ مستقیم بلافاصله پس از فاجعه، سایر تلفات ناشی از تروما و ARS را نادیده می گیرد، کمیته علمی سازمان ملل متحد در خصوص تأثیرات تابش اتمی ( UNSCEAR ) ، مجدداً به بررسی مسئله پرداخت. [ ۸] UNSCEAR تعداد مرگ میر فوری حادثه را به ۵۴ تغییر داد و در این میان به تلفات ناشی از تروما یا ARS که طی ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ رخ داد و وابسته به این فاجعه بود اشاره کرد ( از جمله مرگ یک پزشک و یک روزنامه نگار که کمی بعد از حادثه انفجار رآکتور به نیروگاه آمدند و نیز خدمه یک هلیکوپتر که در تلاش هوایی برای ریختن یک مخلوط استات ضدعفونی کننده در اکتبر ۱۹۸۶، از بین رفتند ) UNSCEAR طی این پروسه اذعان کرد که برخی گروه هایی که در حال بررسی همین داده ها هستند، از عدد حداقل ۴۹ یا حداکثر ۵۹ سخن می گویند. [ ۸] بسیاری از آژانس های سازمان ملل متحد، از آن زمان عدد ۵۴ را به عنوان رقم رسمی تلفات کوتاه مدت مستقیماً وابسته به فاجعه چرنوبیل اعلام کرده اند.
